Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

De trein naar Leuven

Ooit, in de vier jaar dat we het zonder auto probeerden, was er een collega die zei: “Ik neem nooit nog de trein met jullie” en dat omdat hij zei dat er dan altijd treinproblemen waren. Ach ja.

We namen jaren geen treinen meer, maar de eerste keer, naar Vivian Maier, hadden we al prijs. Een defect ergens aan de signalisatie in een seinhuis.

De tweede keer, weer naar Brussel, reed die trein zoals een trein hoort te rijden. Hij was zelfs op tijd.

Dus gingen we het maar eens naar Antwerpen riskeren ook. Van hieruit is dat altijd met een overstap … in Leuven, want van hieruit naar Hasselt zijn er werken.

In Leuven hebben we echter al meer treinen voor onze neus zien vertrekken dan ons lief was. De overstaptijden zijn er erg krap en Luc wil niet lopen voor een trein. En nu zeker, met zijn rug. Zonder rug zou het trouwens ook niet lukken.

Van de twee voorgestelde trajecten ging er eentje over Mechelen, ook met een tussenstop van een vijftal minuten. En Mechelen is toch ook wel een station dat kan meetellen in ons rijtje van gemiste treinen bij overstappen en bovendien zijn er werken aan de gang.

Dus wat doen we dan? We nemen de trein naar Leuven van het eerste traject en van Leuven naar Antwerpen van het tweede traject. Dat geeft ons een halfuurke tussen beide in.

En dan komen we in het station van Landen … … …


Paniek? Neen toch. Die van ons rijdt wel, om kwart na negen. Door het uitvallen van de andere -de stoptrein- gaat de IC nu ook alle tussenstoppen doen, gelukkig zijn dat er maar drie.

Op het perron horen we het bericht dat zegt dat er problemen zijn bij de signalisatie ergens in een seinhuis op het traject naar Leuven.

De conducteur kan onze tickets -op mijn ID-kaart- niet lezen, want hij krijgt geen verbinding op zijn toestel. Hij vertelt wel dat de trein van Vertrijk tot Leuven erg traag zal rijden.

En terwijl de trein op wandeltempo van Vertrijk naar Leuven boemelt en overal de camionettekes van Infrabel aan de zijlijn staan -te supporteren- zien we de minuten wegtikken en slinken en verminderen en wegglijden en … ik zie ons al die aansluiting missen en denk dat we dan misschien wel in Leuven eindelijk de muurschildering1 op de gevel van de Pieter de Someraula kunnen gaan fotograferen i.p.v. daar een uur op de volgende trein -via Lier- naar Antwerpen te zitten wachten.

Maar we halen het. Terwijl ik mijn voet op de trede zet -die conducteur staat toch vooraan te kijken en kan geen deuren sluiten als ik daartussen steek- komt Luc aan en zegt ten overvloede: “Ik loop niet voor treinen” maar dat was helemaal niet nodig. We hadden nog twee minuten over.

Nu ja, bij overdenken viel ons in dat indertijd, met dat tal aan gemiste treinen in Leuven, de verbouwingen van het Leuvens station aan de gang waren.

De rest van de reis en de terugreis verliepen voorspoedig. Dank u.

____________________
1 Het Nieuwsblad

Previous

Fideel de Fluwelen Ridder

Next

De mussen en de merel

21 Comments

  1. Nu krijg ik zin om weer eens de trein te nemen. De laatste keer was vorig jaar, van Zaandam naar Amsterdam, een ritje van nog geen 10 minuten. Als de trein tenminste niet halverwege blijft staan en we niet alleen de graffiti op de loodsen naast het spoor kunnen bestuderen maar er ook nog een aan kunnen toevoegen. (Een tamelijk realistische Romeinse soldaat met een bos rozen. Vraag me niet waarom.) Maar we kwamen uiteindelijk aan, net als jullie, en de trein blijft een avontuur.

    • ms

      Ik heb altijd graag met de trein gereisd maar die vier jaar hadden een tijdelijke antipathie teweeg gebracht, denk ik.

      Maar nu is het soms beter met de trein te gaan. We kunnen ook in Antwerpen op een P+R gaan staan en een tram nemen.

      Maar op een trein kan Luc af en toe eens rechtstaan en wat bewegen.

      Anderzijds zijn we dan twee uur onderweg naar Antwerpen i.p.v. één.

  2. Nu weet ik weer waarom ik altijd zo gestrest geraak als ik een trein wil nemen. Je kan er niet op vertrouwen. Je bent overgeleverd aan de grillen, werken en vertragingen.

    • ms

      Als je ergens echt op tijd moet zijn, moet je toch rekening houden met mogelijke vertragingen, om welke reden dan ook.

  3. Die krappe tijd om over te stappen op een andere trein maakt het geen pretje. Met de conditie van mijn vrouw zou het ons nooit lukken.

    • ms

      Toen we indertijd ’s nachts van Mechelen Nekkerspoel naar huis wilden, moesten we in station Nekkerspoel de trein nemen die van Antwerpen naar Mechelen reed.

      In Mechelen moesten we overstappen op de trein van Mechelen naar Leuven. De overstaptijd was krap om een heel station door te lopen.

      Op een keer was die uit Antwerpen te laat. We kregen bericht dat die naar Leuven zou wachten.

      We stapten af en al die jonge mensen begonnen te lopen. De conducteur zei dat dat niet moest. Maar ik zag wat ik zag en wist nog niet wat ik dacht.

      Ik zei tegen Luc: “Lopen! Nu!” en ik gaf hem geen tijd om te mopperen en zette het op een lopen met valies en al.

      We renden de trap op en sprongen samen met de jonge bende op de trein … Die conducteur? Die floot en de trein vertrok.

      En wàt met de mensen die niet hadden gelopen? Wat met oude mensen die niet kónden lopen?

      Dus mijn intuïtie was sneller geweest dan mijn gedachten.

      En dan moesten we in Leuven die overstap ook nog halen en bestelden we een taxi van het station van Landen tot thuis. We waren met zulke dagen soms pas om 1u ’s nachts thuis.

      Voor een plezante uitstap reken ik dan wel wat meer tijd of kan die gemiste trein ons niet veel schelen, maar een overstap is -in ons geval- haast altijd krap. Brussel-Zuid was indertijd één van de gemakkelijkste stations.

  4. Weet je waarom ik zo’n hekel heb aan het openbaar vervoer, en dan vooral aan het ‘reizen’ met de trein? Juist, omdat er Altijd Wel Iets Is. Hij rijdt niet, hij is afgeschaft, problemen met de wissels, technische storing, … Mijn afschuw dateert al van de tijd dat ik nog naar school ging en nadien werkte in Antwerpen. De keren dat mijn trein te laat was en ik met honderden anderen moest gaan aanschuiven om een bewijsje te krijgen zijn niet te tellen.
    Moest het marcheren zoals het hoort, dan zou het nochtans heel gemakkelijk zijn want het station is op het einde van mijn straat, 100 meter ver. Maar helaas, het marcheert voor geen meter.

    • ms

      Wij gingen als kind altijd met de trein naar de grootouders. En ik vond treinreizen altijd heel aangenaam.

      De tram heeft dan weer iets waar ik de vinger niet kan op leggen. Die vind je eigenlijk niet overal, enkel nog aan de kust en enkele steden. De boerentrammekes van vroeger zijn allemaal verdwenen.

      De bus vind ik helemaal niks. Dat hotst en botst je hersens door elkaar en je baarmoeder tot onder je hersenpan. Die mijd ik wel – als het kan.

      • De bus neem ik nooit. De tram wel want als wij tegenwoordig naar Antwerpen gaan, dan rijden wij tot de eerste P+R en nemen daar de tram. Liever dat dan eeuwig te moeten wachten op een trein die misschien weer niet komt. Trams zijn er ook heel frequent, dus als we het beu zijn in de stad zijn we ook heel snel weer terug bij de auto.

        • ms

          De P+R wilden wij ook gebruiken, maar zolang Luc niet in één keer van hier tot in Antwerpen geraakt is de trein een betere optie.

          Bovendien stond de P+R aan onze kant de laatste keer vol. Die van Luchtbal is natuurlijk groter maar dan moeten we rond de stad rijden.

          • Wij nemen die van Luchtbal of Schoten. Wij komen van het noorden, dus ideaal voor ons. Staat nooit geen kat!

            • ms

              Dat zagen we toen we twee dagen in Antwerpen verbleven. Toen zaten we dicht bij die van Luchtbal en die was inderdaad leeg.

              Maar die vanuit Brussel poeh …

  5. Zo herkenbaar geschreven. Hier staken de spoorwegen al een hele winter trein/bus Arriva Zuid limburg om meer loon. Waarom ons niet gratis laten reizen als protest? Fijne dag houdoe Robert

  6. Trein reizen is relaxed tenminste als je niet steeds enorm moet haasten om de trein te halen 😏

    • ms

      Dat moesten we vroeger dus wél, toen we de evenementen nog deden.

      Nu nemen we enkel de trein voor een uitstap als we ergens willen zijn waar het moeilijk parkeren is en waar de tijd geen rol speelt. Zoals een museum in Brussel of -zoals vorige zondag- naar Antwerpen.

  7. elsjeveth

    Treinen heeft zo zijn gemakken maar ook zijn ongemakken, vol goede moed vertrokken we een aantal jaren terug naar Berlijn. Een verhaal te lang om hier te schrijven maar we zijn er wel geraakt. Met bussen heb ik een haat liefde verhouding, tenminste als ik de goed bus stap 🙁

    • ms

      We wilden ook eens naar Berlijn, met de nachttrein als die ooit gaat rijden. Misschien moeten we ook dat wat uitstellen tot het eter gaat met Luc zijn rug.

      • elsjeveth

        Het is als alles goed gaat een mooie rit. Maar als je niet 100 procent op je rug kunt vertrouwen misschien niet zo goed

Laat een reactie achter bij msReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén