Sedert iets meer dan een jaar heb ik last van mijn oren t.t.z. eerst jeukten ze alleen maar heel erg, daarna gingen ze vanbinnen kapot met ontstekingen en kwetsuren als gevolg, waarna de dokter me uiteindelijk aanraadde om er ’s avonds wat vaseline in te smeren, waarna het allemaal weer wat draaglijker en normaler werd, met uitzondering van die hevige jeuk een paar keer per dag. Die bleef.

Sedert iets meer dan een jaar heb ik last van een dreiging die me volgt t.t.z. van tijd tot tijd voel ik iets bedreigend achter mij, naast mij of bij een geopende deur of zo. Het is geen angst, het is geen schrik, het is gewoon een gevoel. En net omdat ik weet dat het niet echt is loop ik dan gewoon verder en probeer het te negeren. Soms dacht ik dan wel dat er wat scheef zat onder mijn hersenpan of ik schreef het toe aan het ouder worden.

Sedert ergens vorig voorjaar jaar heb ik last van een onheilspellend gevoel vóór daguitstappen en mini-vakanties, niet als ik ze boek -ik kijk er zelfs erg naar uit- maar de dag vóór het vertrek. Dan zou ik ze zo afzeggen. Achteraf, als ik weet dat alles probleemloos verliep ben ik weer gerust en kan ten volle genieten van de herinneringen. De laatste, in de Eifel, was daarop een uitzondering en dus een hele verademing.

Sedert een goed half jaar had ik af en toe last van immense, plots opkomende, pieken van stress. Daar had ik van de dokter een voorschrift voor gekregen voor pillen met geneeskrachtige planten “volgens een oud recept”, zoals hij het formuleerde. Die helpen echt wel bij zo een opstoot.

Sedert een paar maanden heb ik af en toe last van mijn ogen t.t.z. ik heb al meerdere keren gezegd dat ik mogelijk een nieuwe bril nodig had, maar dan ging het ineens weer een paar dagen beter en ging ik mijn bril nog maar eens extra op- en mijn ogen uitwrijven.

Sedert een jaar groeide al die last allemaal van miniem via kwaad naar erger, zodat het eigenlijk in het begin niet zo erg opviel dat het steeds meer werd.

Het besef dat het allemaal kon samenhangen kwam pas toen ik nu sedert een week of twee last kreeg van een droge mond en neus. Ik bedacht dat dat dan misschien ook de oorzaak kon zijn van die jeukende oren.

Vorige zaterdag, de dag vóór de boekenmarkt, was dat onheilspellend gevoel zo hevig dat ik het er voor het eerst eens allemaal uitgooide.

En toen ging ik even overpeinzen en uitrekenen. En wat was de conclusie?

Sedert iets meer dan een jaar neem ik Lipitor (werkzame stof: atorvastatine) voor een ietsje cholesterol en dat is een onooglijk, minuscuul klein pilleke om de twee dagen.

Ik heb die bijsluiter erbij gehaald en heb de meeste symptomen er op gevonden, al staan er ook bijwerkingen op waar ik echt geen last van heb. Daarna heb ik gegoogeld en heb een site gevonden waar ook angst, stress tot zelfs depressie vermeld staan.

Ik maakte voor vorige dinsdag een afspraak bij de dokter, die me zei die Lipitor niet meer te nemen en binnen zes weken terug een afspraak te maken. Dan kunnen we dán verder bekijken voor die cholesterol.