Wizzewasjes

Page 2 of 1195

Zalig niks gedaan

By ms

On 3 maart 2025

Toen we te horen kregen dat we dan wel niet ziek waren maar dat we toch maar beter een mondmasker opzetten om tussen de mensen te komen dachten we: “Okee, een weekske zalig niksdoen derbij”.

Al mag je dat zalig niksdoen wel met een korreltje zout nemen.

We hebben het zo druk gehad met kijken hoe ik mijn boekenkast kon herinrichten, met plannen of we geen nieuwe kleerkast zouden kopen, of we misschien eens niet zouden kijken naar een mooiere bijverwarming voor de badkamer, en wie weet nog allemaal meer.

Die boekenkast is niet in orde, er zat een obstakel in het denken. Dat van die kleerkast staat ter overweging op de planning en die mooiere bijverwarming is verschoven naar september, de winter is toch bijna gedaan.

Daar kwam nog bij dat je van zalig nietsdoen geen bloginspiratie op doet. En dat was ook telkens zwaar werk om iets te bedenken.

Maar “zalig” nietsdoen? Gisterenmorgen heb ik van pure frustratie de startblokken naar beneden gegooid en ze afgekuist zodat ze blinken om er in te vliegen. De week is goed gevuld.

De maandag begint met een Colruytbezoek zodat Luc zijn broodje niet moest bakken. Verder komt er ook nog een ritje naar de patattenboer. Patatten kan Luc enkel bakken als ze voorradig zijn.

Woensdag en donderdag zijn er om te bekomen van dinsdag en dan komt een zwaar weekend met de daaropvolgende maandag promo’s pakken in een supermarkt.

Gelukkig is er nog de agenda, eens mens zou het zowaar niet allemaal kunnen onthouden.

Uitgelichte afbeelding:

Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).

De maandelijkse eerste

By ms

On 2 maart 2025

In Za za, ze & zo

Net zoals alle dagen sta ik ’s morgens op, jawel, doe de dingen die ik elke ochtend doe, waarbij ik uiteindelijk ook op de toets voor mijn Firefox duw en de zes vensters van mijn startpagina zich openen.

Het zesde venster is de agenda. En ik zie de rode lettertjes die wijzen op een paar taken. Dat zijn de terugkerende zaken, die ik in de agenda heb gezet en die élke eerste van élke maand opduiken.

En ik zie staan: “cookies wissen”. Als dat niet regelmatig gebeurt, kom je met een nest cookies te zitten dat uiteindelijk over datum zal gaan en verdoeft is. Alles wat ouder is dan een maand moet weg.

Er staat ook “kapper”. Nu niet dat ik naar de kapper ga maar ik verwittig Luc dat hij de tondeuse klaar mag leggen zodat ik zijn haar kan fatsoeneren. Het is moeilijk te geloven hoeveel zo een kort kapsel op een maand kan groeien. En al is het inmiddels meer dan vier jaar geleden, ik heb nog steeds een beetje vrees voor een mogelijk nieuwe verstrooidheid.

Er staat ook “Last Minutes”. Dat is om niet te vergeten dat we soms wel eens een meevaller kunnen tegenkomen bij die aanbiedingen. Nu, gisteren, bekeek ik ze niet. We gaan in maart sowieso al een paar dagen weg. En die aanbiedingen zijn pas prettig voor maanden waar we ons niet kunnen verheugen op een komend verblijf.

Wat me opvalt is dat die eerstes van de maand elkaar steeds sneller opvolgen.

Ik heb echter nog niet overwogen om van die maandelijks terugkerende taken tweemaandelijks terugkerende taken te maken omdat ik het risico niet wil lopen dat de tondeuse zou oververhitten.

Over de drie linken met lijstjes van komende tentoonstellingen, die ik nog uit de media heb geplukt en op de agenda had gezet om ze even uit te sorteren, zal ik het maar even niet hebben. Ik heb die gemakkelijkheidshalve wat voor me uit geschoven. Er staan er nu al een paar (genoeg) in de file.

Vriezeman is nog niet weg

By ms

On 1 maart 2025

In Za za, ze & zo

Het zou blijkbaar weer gaan vriezen
Om de moed niet te verliezen
De vrieskou wordt verwacht
Gedurende de nacht
Dus geen reden om te kniezen

[© ms – 28 februari 2025]

Ja, ik weet dat het nog vroeg is om te denken dat we die vrieskou kwijt zijn. Die kan nog terugkomen tot in mei de ijsheiligen gepasseerd zijn.

Eigenlijk zou het meer geleidelijk mogen gaan, want van dat op en af gaat een mens valse hoop koesteren. Deze mens dan toch.

Nieuw zoals ongebruikt

By ms

On 28 februari 2025

In Za za, ze & zo

Ooit had ik mijn vader horen zeggen: “Ons Maria, dat is een rare”. Het was vriendelijk bedoeld, dat wel. Hij had het dan over het feit dat, als ik een verrassing kreeg, als versteend en bewonderend kon blijven staan, terwijl mijn broer, als het hem overkwam, er als door een wesp gestoken op af vloog.

Ik heb dat nog altijd een beetje, zoiets moet doordringen.

Een andere eigenaardigheid, waarvan ik me pas later bewust werd, was dat ik, als ik iets nieuw kreeg, dat liever niet ging gebruiken of aantrekken. En al wist ik indertijd niet waarom, nu weet ik dat wel. Eens je iets gaat gebruiken is het slijtproces ingezet. En als kind kreeg, wàt ik kreeg, direct de status van een schat.

Eigenlijk heb ik het niet zo begrepen op feelgood romans of hun schrijvers, maar die ene -die ik hier niet ga noemen- vind ik best doenlijk als ik zo een beetje tijd te passeren heb. Of was dat nu ook aan die Lipitor te wijten?

In elk geval, er ontbrak me nog één roman uit die reeks en deze week, met die ellendige hoest, heb ik die bij Standaard Boekhandel besteld. Sinds de dag dat die roman in huis was, lag die hier naast mij. En ik bekeek hem en had plezier voor als ik hem zou gaan lezen. Wat deed ik niet? Hem gaan lezen.

En daar herken ik dan dat rare uit mijn kindertijd. Het plezier dat ik beleef aan een belofte, ongelooflijk.

Ik ben er in begonnen, terwijl Luc, voor de tweede keer op twee dagen tijd, wat tijd ging passeren bij de dokter. De oppepper zal nodig geweest zijn, zeker.

En nu, nu ik er in begonnen ben, ga ik natuurlijk verder lezen. Tja, nu is er geen stoppen meer aan.

Panamarenko in voorbereiding

By ms

On 27 februari 2025

In Za za, ze & zo

Ons bezoek aan de verschillende tentoonstellingen van Panamarenko stond al langer gepland, nog voor alles ineens naar Panamarenko begon te wijzen.

Er was het dunne boekje over Panamarenko dat ik op een boekenverkoop voor 1€ op de kop had weten te tikken en het meenam naar de boekenmarkt, waar een potentiële koper me nogal geringschattend bekeek toen ik hem vertelde wat het moest kosten en toen sneerde: “En dat voor een boekske dat ge verniet bij de gazet hebt gekregen”.

Waarop ik heb besloten dat ik het boekje zou houden, gezien onze bovenvermelde planning voor die verschillende tentoonstellingen. Zo zou ik me wat kunnen inlezen.

Zo hadden we ook gezien dat: “Een nacht in het museum” één van hun afleveringen aan Panamarenko zou wijden¹ en wel aan “Bing of the Ferro Lusto”. Die “Bing of the Ferro Lusto” waren wij eerder al tegen gekomen en wel in 2022, in de grote hal van de Verbeke Foundation.

En ja, ik was benieuwd wat voor interessante dingen Thomas Vanderveken ons daar over kon vertellen.

En ineens kwam VRT max op de proppen met “Uit het archief: “Het universum van Panamarenko” (Canvas, 2014)².

Uiteindelijk zagen we deze reportage dan als eerste. Er zaten dingen in, die ik ooit, lang geleden, in “Echo” nog had gezien, maar in die tijd had het me geleken of Panamarenko niet écht serieus was genomen.

Het werd een mooi gesprek met een kunstenaar die geen blad voor de mond nam en het uitdrukte zoals hij het dacht.

Een kleine opmerking bij deze reportage, aangezien het niet altijd over de inhoud alleen moet gaan: Annemie Tweepenninckx³ heeft een fantastische stem én, wat zeer belangrijk is, ze articuleert. Ze is een plezier om naar te luisteren als je kwakkelende oren hebt.

En ja, zoals te verwachten was, zaten we op 11 februari voor de buis voor “Een nacht in het museum”, wat volledig aan de verwachtingen voldeed. Waarom heb ik daar ook aan getwijfeld?

De aflevering over “De dood van Marat” van Jacques-Louis David, wat ik nu niet als eerste zou opnoemen als het over mijn favoriete schilderijen zou gaan, was trouwens ook een topper.

En dan kwamen de drie musea aan bod, vorige …

En hier stopt het. Zover was ik met de voorbereiding toen dat gesnotter en die hoest roet in het eten kwam gooien. Sedertdien schuiven we Panamarenko al twee weken voor ons uit. Ook vandaag lukte het niet.

En al zijn we dan -voorlopig nog- niet ziek -jaja, Luc doet ondertussen ook mee- het is ook niet niks en ik zie me niet met een mondmasker door een museum lopen, laat staan door drie.

____________________
¹ VRT max – url: https://www.vrt.be/vrtmax/a-z/een-nacht-in-het-museum/
² VRT max – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2019/12/15/uit-het-archief-het-universum-van-panamarenko-canvas-2014/
³ Annemie Tweepenninckx

Sanitair

By ms

On 26 februari 2025

In Za za, ze & zo

Als je vroeger ergens naar de sanitaire voorzieningen wou was het klaar en duidelijk in welke deur je binnen moest -of mocht- gaan. Een simpel tekeningetje maakte je dat duidelijk.

Als dat nu het geval is moet je bij sommige gelegenheden al hiërogliefen kunnen lezen en kan je best je hoofd efkes binnen steken om te kijken of je wel juist zit. Gelukkig is het niet overal zo, maar ze bestaan, die gelegenheden.

Veel discussie over sanitaire voorzieningen dat wel, maar het is eenvoudig op te lossen, voor mijn simpele geest dan toch.

Als ik zeg dat ze gewoon de wc-hokjes tot beneden en boven dicht moeten maken, in elk hokje een vuilbakje voorzien en de urinoirs achterin, kan alleen een erg preuts persoon daar aanstoot aan nemen.

Maar dat vindt men een dom idee, want met die houten wanden is het gemakkelijker om te kuisen. Voilà!

Vraagstuk zonder wiskunde

By ms

On 25 februari 2025

In Za za, ze & zo

Als ik thuis ben, drink ik ’s morgens, op mijn nuchtere maag, één liter water, een zjat koffie bij het ontbijt, daarna nog twee zjatten koffie (minstens), drink vaak een donkere Leffe 0,0% bij het noeneten, een paar mokken thee in de namiddag, een zjat koffie bij het avondeten en een mok kruidenthee een uur voor het slapen gaan.

Terwijl ik, als we weg gaan, na de liter water en de drie ochtendzjatten koffie eigenlijk enkel ergens onderweg nog een tasje koffie ga drinken -of twee- en een watertje bij ’t eten.

En als ik dan ’s nachts wakker wordt van geweldige krampen in mijn kuiten of voet, heb ik dan een drankprobleem?

Dan noem ik het liever een drinkprobleem.

Het kan “verkeren”

By ms

On 24 februari 2025

In Za za, ze & zo

Ze gaan het ons wel heel moeilijk gaan maken. De brug over de E40 in Bertem wordt vernieuwd, vanaf vandaag zal er hinder zijn¹. En dat terwijl Bertem toch al een cruciaal punt was als het over druk, drukker, drukst gaat. Daar komt namelijk de E314 de E40 vervoegen. De werken zouden pas eind 2026 beëindigd zijn.

Voor Antwerpen zijn er -zij het minder eenvoudige/gemakkelijke- alternatieven, maar voor de richting Gent wordt het zuchten en zwoegen: eerst de brug van Bertem, daarna de oprit naar de Ring, daarna het Viaduct van Vilvoorde. Mogelijk gaan die twee eerste zelfs helemaal samenspannen, dat doen ze nu soms al.

Een mens zou overwegen om de avond voordien al te vertrekken en ergens onderweg een hotel te zoeken.

____________________
¹ VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2025/02/19/brug-over-e40-in-bertem-wordt-vernieuwd/

Lege dagen

By ms

On 23 februari 2025

In Za za, ze & zo

En wat doet een mens zoal tijdens een zelfopgelegde quarantaineweek? Een beetje prullen opruimen die niet opgeruimd dienden te worden, wat lezen, een hele reeks “Ludwig” ineens bekijken, alle afleveringen van “Een nacht in het museum” bekijken, wat blogs schrijven die onder normale omstandigheden waarschijnlijk niet geschreven zouden worden, …

… en een spelletjesapp op de telefoon zetten. Ik zocht Tetris, dat leek nergens op. Dat moest er af. Ik vond een paar andere …

Kort verteld, ik heb een beetje een studie gemaakt van een paar beschikbare spelletjes in de Play Store.

De meeste die ik bekeken heb, zijn er na één keer spelen terug afgegooid, want na élk niveau dat je uitspeelt, moet je een ad bekijken. En dan verstaan ze het om één niveau uit gewoon 5 zetten te laten bestaan. Natuurlijk kan je ook het spelletje kopen, zonder die vervelende ads. Jaja, zo zeggen ze dat zelfs zélf: “no annoying ads”.

Er zijn er die het anders spelen, zo kan je een ingewikkeld spelletje geconcentreerd en met plezier zitten spelen maar je gaat kapot. Dat is brute pech! Of toch niet. Want je kan natuurlijk munten inleveren en als je er niet genoeg hebt kan je een ad bekijken en voortspelen. In mijn perspectief is dat valsspelen en heet dat omkoperij op klein niveau.

En dan zijn er de spelletjes die ik, lang geleden, op de pc ook speelde, zoals Mahjong, Patience, FreeCell, Spider Solitaire én Mijnenveger. Die zijn doenbaar. Waarom? Omdat elk niveau wel degelijk uit een spel bestaat en het spel langer duurt dan de ads. En omdat je, als de ad begint, het spel gewoon kan afsluiten. Je krijgt die ad toch wél te zien de volgende keer dat je het spel opstart.

Maar bij sommige daarvan is het dan weer een kwestie van snel zijn, want als je wat treuzelt, gaat het spel aanwijzingen geven, waardoor je je een kleuter gaat voelen en denkt: “Ja ja, ik kan dat wel alleen”.

Het wordt tijd dat die quarantaine afloopt. Dàt denk ik ervan.

Magazijnverkoop bij Standaard Boekhandel

By ms

On 22 februari 2025

In Za za, ze & zo

Ergens in de eerste week van deze maand kreeg ik een whatsapp van Kleindochter, met onderstaande link¹, voor een magazijnverkoop bij Standaard Boekhandel, in bijlage.

Ze vroeg: “Iets voor jullie?”.

Ik antwoordde: “Gade mee?”

Als ze geen les had, kon ze op vrijdag mee.

Omwille van dat gesnotter en de serieuze hoest, waar ik het gisteren over had, besloten we een week thuis te blijven, maar voor die magazijnverkoop maakten we -ook- gisteren wel een uitzondering.

Toen we binnenkwamen in die enorme hal stond er al een file aan de kassa’s die eigenlijk de hele omtrek van de zaal lang was. En ik dacht: “Hier koop ik niks, met zo’n wachtrij”.

Maar die boeken hé. En we doken er in en keken en bewonderden en waren binnen de kortste keren Kleindochter kwijt. Waar wij kijken bij wat ons interesseert en misschien interesseert, wil Kleindochter àlles gezien hebben, dat is niet alleen in musea zo, dat is ook bij een magazijnverkoop zo.

Toen wij klaar waren, gingen wij maar aanschuiven en terwijl Luc en ik die file volgden doorheen de hal in de breedte, de helft van de lengte van de hal, nog eens de hal in de breedte, de halve lengte van de hal, …

Enkel de laatste helft van de lengte en de voorgevormde slang aan de kassa hebben we met ons drieën afgelegd.

Ik dacht dat we er een uur over hadden gedaan, maar volgens Luc zou het eerder anderhalf uur kunnen geweest zijn. Wat eigenaardig was, we hebben ons geen seconde verveeld.

En we hebben afgesproken dat, als Standaard Boekhandel ooit nog een magazijnverkoop doet, wij weer van de partij zullen zijn.

____________________
¹ Magazijnverkoop bij Standaard Boekhandel