Wizzewasjes

Grof en Grauw … achteraf

By ms

On 11 augustus 2024

Er zijn wel al meer kleine voorvalletjes geweest. Maar ik haalde dan mijn schouders op, excuseerde me en zat er verder niet echt mee.

Maar toen kwam de dag vorig jaar, dat ik zo blij als een kind, met mijn nieuw hoorapparaat weer met de mensen kon spreken en redeneren, babbelen en zeveren.

Bij één van die keren waren we in volle gesprek toen die man ineens zei: “Eigenlijk wil ik verder gaan en jij blijft maar praten”.

Ik verstijfde, wou het gesprek afbreken. “Neen, neen” zei hij “dat bedoelde ik niet”. Maar ik begreep het wel zo, excuseerde me voor mijn slecht gehoor en ging verder met andere zaken.

Sedertdien mijd ik die man. Of ik ga weg als ik hem zie komen, of ik duik in een boek. De laatste paar maanden probeert hij me in een gesprek te betrekken. Ik kan het niet. Ik blokkeer.

De laatste keer kwam hij er gewoon tussen toen ik met mijn collega-buurtje aan het palaberen was over één of andere schrijfster. Ik klapte dicht.

Achteraf -maar dan écht heel wat later dan gewoon achteraf- vertelde ik dat wél aan een mede-standhouder. Die had het over “grof”.

…

Bij de opbouw elders was ik onze auto aan het uitladen toen één van de andere standhouders pal achter onze auto parkeerde.

Ja, die man moest ook uitpakken natuurlijk en ik vroeg of ik de onze iets vooruit moest zetten. Hij deed gewoon verder met wat hij doende was en ik dacht -ja, wat dacht ik nu- dat hij me niet gehoord had en ik vroeg het opnieuw.

“Ik heb néén gezegd!” grauwde hij.

Ik verstijfde, excuseerde me voor mijn slecht gehoor en ging verder met mijn eigen zaken.

Tijdens de boekenmarkt, kwam die man meerdere keren ons kraam bekijken, alle boeken bekijken, ging weg om even later terug te keren en telkens weer hetzelfde te doen.

Tot hij uiteindelijk vroeg of de boeken van “Nora Roberts” goed verkochten. Ik antwoordde niet. Luc deed dat zonder veel animo. Hij richtte zich tot mij, vroeg verder. Ik antwoordde niet. Opnieuw antwoordde Luc.

Want ik verstond hem niet. Echt waar niet. Bepaalde mannenstemmen zijn soms wel een probleem.

Maar … wilde hij nu zelf Nora Roberts’ boeken verkopen? Of was het een verkapte vorm van iets anders?

Achteraf vroeg ik me af of ik hem niet verstond omdat zijn stem de verkeerde toonhoogte had of was het omdat ik gewoon de moeite niet had gedaan om hem te verstaan.

…

Achteraf kom ik dan tot het besef dat ik me eigenlijk een beetje gegeneerd voel als er zoiets gebeurt omdat ik niet goed hoor.

Achteraf bedenk ik dat ik daar niks maar dan ook niks aan kan verhelpen.

Achteraf besef ik dat ik het beu ben om me telkens te excuseren voor iets dat buiten mijn wil aan mijn oren mankeert en waaraan anderen zich storen terwijl het in feite voor mij het meest storend is.

En ik besloot me niet meer te excuseren en misschien toch maar die middelvinger eens te gaan activeren.

Vervolgske

By ms

On 10 augustus 2024

In Gerijmd

Zelfs en zeker zonder lawijt
Ga ‘k het geen tweede keer zeggen
Want weg is weg en kwijt is kwijt

Al is het iets dat ik vermijd
‘k Hoef het echt niet uit te leggen
Zelfs en zeker zonder lawijt

Wie denkt aan iets dat goed gedeit
Kan er niet meer in beleggen
Want weg is weg en kwijt is kwijt

Voor wie zich hier nu vast in bijt
Veel valt niet te overleggen
Zelfs en zeker zonder lawijt

’t Heeft geen nut dat ik erom blijt
‘k Moest het maar niet gaan verleggen
Want weg is weg en kwijt is kwijt

Wie hier graag een vervolg aan breit
Dient het zelf wel op te eggen
Zelfs en zeker zonder lawijt
Want weg is weg en kwijt is kwijt

[© ms – 9 augustus 2024]

pske van mske:

Verwonderlijk hoe weinig passend er rijmt op “zeggen” en “leggen” tenzij je het over een Fries krentenbrood wil hebben.

____________________
Villanelle

De anticlimax

By ms

On 9 augustus 2024

In Za za, ze & zo

Het was geen wereldnieuws, zelfs niet eens blognieuws maar ik las het graag want er is al ander nieuws genoeg.

Het eerste artikel dat ik er over las berichtte dat Banksy een nieuw kunstwerk had onthuld: een steenbok op een afbrokkelend muurtje. Ik heb het artikel zelfs niet opgeslagen. Ik las en vergat.

Het tweede artikel dat ik er over las berichtte dat Banksy al drie dagen op rij een nieuw kunstwerk onthulde: deze keer drie slingerende apen¹. De olifanten waren blijkbaar aan mijn aandacht ontsnapt. Ik had het artikel eerst ook niet opgeslagen.

Het derde artikel dat ik er over las berichtte dat dat Banksy al vier dagen op rij een nieuw kunstwerk onthulde: nu een wolf die huilde tegen de maan. En ik besloot dat ik het wat in het oog zou houden.

Daarna volgde, ook nog gisteren, een aanpassing van het laatste artikel.

Nieuwste werk van Banksy al gestolen, minder dan 2 uur na onthulling²

Voor wie zich afvraagt van waar de titel komt …

____________________
¹ VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/08/07/3-apen-banksy-onthult-3e-kunstwerk-in-3-dagen-tijd/
² VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/08/08/banksy-onthult-4e-kunstwerk-in-evenveel-dagen-tijd/

Ik vraag me af

By ms

On 8 augustus 2024

In Za za, ze & zo

Soms lees je zoiets in de media en je staat er niet echt bij stil. Je kan denken: “Gelukzak” en “Goed uit je ogen gekeken” maar meer maak je daar niet van. Als voorbeeld, de twee laatste die me bijbleven:

Jan uit Hoeilaart koopt schilderij van Marc Sleen voor een prikje in kringloopwinkel in Wallonië¹

en

Gered van de container, en nu is schilderij 20.000 euro waard: “Zoiets overkomt je maar één keer in je leven”²

Bij VRT NWS wordt dat:

Kunstkenner redt schilderij Emile Claus van afvalcontainer in Gent: “Het is nu prachtig gerestaureerd en 25.000 euro waard³“

Nu heb ik een juweel van vroeger dat ik niet meer draag -nep maar mooi nep- en dus meeneem naar de rommelmarkt en dat steekt velen hun ogen uit en telkens bij interesse zeg ik dat het écht geen goud is. Sommigen geloven me niet en blijven het met hun loep bestuderen.

Op zekere keer antwoordt er één dat je dat nooit kan weten, waarop ik zeg dat het, mocht het goud zijn, niet zo open en bloot op een rommelmarkt zou hangen.

Waarop die man zegt: “Je zou verschieten”.

Dus nu vraag ik me af of die bewust naar onwetenden op zoek zijn om een slag te slagen, terwijl ik, mocht zo een meevaller me in handen vallen, zou denken dat ik de verkoper toch op de hoogte zou brengen.

Waarop ik me nu, na het overdenken over die twee schilderijen ga afvragen wéér ga afvragen of ik dat wel moet doen … mocht het me ooit overkomen natuurlijk. Ik ga nu niet alle schilderijen in de Kringwinkels van dichtbij bekijken. Eigenlijk loop ik die gewoon voorbij.

Hoe het bij die twee schilderijen -en ook alle voorgaande die de media haalden- geregeld werd, weet ik natuurlijk niet, al blijkt in het tweede geval de onwetende eigenaar wel een bedrag te hebben gekregen.

____________________
¹ VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2023/11/23/jan-uit-hoeilaart-koopt-schilderij-van-nero-stripauteur-marc-sle/
² Het Nieuwsblad
³ VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/08/03/schilderij-dat-in-gents-huis-klaarligt-voor-containerpark-blijk/

In het nu

By ms

On 7 augustus 2024

In Za za, ze & zo

Fijne motoriek oefenen met een nogal simpele bezigheid veroorzaakt een hersenreis naar het verleden.

Of dat zo’n goed idee is, hangt wat af van de dingen waar je langskomt.

Sommige laten je glimlachen, andere zijn zo wazig dat je ze niet helder meer ziet of doen je niks meer en andere kan je nog steeds beter mijden als de pest.

Tamme eenden in het wild

By ms

On 6 augustus 2024

In Za za, ze & zo

Er mag niks mooi en puur zijn of ze zitten er met hun vieze fikken aan.

Zie en zeg nu zelf! Neem “De Maat¹“!

Zowel “Het Nieuwsblad” als “VRT NWS” berichten er over, al zou -volgens conservator Jef Sas van Natuurpunt bij VRT NWS- het niet in De Maat zelf zijn maar in de in de buurt liggende wateren.

Ik had en heb niks tegen de jacht en er was een tijd dat ik vond dat uitgezette dieren meer overlevingskans hadden dan de vethaantjes in den hof. In die tijd had ik echter nog geen kaas gegeten van biodiversiteit.

Zover was mijnen denker toen nog niet geraakt, ik had indertijd wel andere katten te geselen met twee pubers in huis.

____________________
¹ De Maat
² Het Nieuwsblad
³ VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/08/04/honderden-uitgezette-tamme-eenden-vergast-in-mol

Uit de machine

By ms

On 5 augustus 2024

In Za za, ze & zo

Na die geslaagde test met de Americano bij Starbucks wist ik nu natuurlijk nog altijd niet hoe het gesteld was met die apparaten van Starbucks die je in de shops van bepaalde snelwegparkings vindt.

Dat moest ik dus écht nog eens uitproberen. En dat deed ik.

En om het kort te houden kan ik zeggen dat ik in het vervolg mijn Americano niet meer uit een automaat zal halen en als die automaten de enige koffievoorziening zijn zal ik wel een gewone koffie nemen en dan hoeft het nog geen Starbucks automaat te zijn ook niet.

Was die niet lekker misschien? Oh jawel, maar ik vond het eerder smaken als een dubbele espresso i.p.v. een Americano.

Een zaak van groot belang

By ms

On 4 augustus 2024

In Za za, ze & zo

Ben ik toch iets zéér waardevol verloren/vergeten zeker! Mijn hart bloedt al twee dagen aan één stuk omwille van een stommiteit mijnentwege. Hoe dom!

Wat is er gebeurd? Voorbije donderdag wil ik uitstappen op de parking van de Colruyt, wil mijn clipeez nemen, het vak is leeg. Dat wil zeggen dat ik die bij mijn vorig Colruytbezoek op de winkelkar heb laten zitten.

En ja, dat zou kunnen. Als ik mijn geheugen raadpleeg regende het die dag en stond Luc al, met auto en al, aan die stelplaats voor de winkelkarren klaar om me te laten instappen. In mijn haast … Arme clipeez en dat na vier jaar trouwe dienst. Want ja, ik ben die blijven gebruiken.

Luc bedacht dat die van hem mogelijk nog in het vak van de deur zaten en hij toverde er één clipee uit. Maar dan liever geen dan één. En ik liep zonder clipeez om een winkelkar.

Eerst heb ik in alle overkappingen alle winkelkarren -hun handgrepen dan toch- op clipeez gecontroleerd. Ik heb wel met een hoogst ongemakkelijk gevoel die winkelkar richting ingang van de Colruyt gereden. Daar neemt Luc meestal over.

Ik heb in de Colruyt zélf niet gevraagd of ze binnengebracht waren, zo gek ben ík zelfs nog niet.

Eens thuis bedacht ik dat ik dit uitermate groot verlies toch aan de wereld kond moest maken. Maar dan moest ik ze wel op de foto krijgen.

En toen bedacht ik dat we ooit wel vier paar van die clipeez hadden gehad. Zou het? Het zou, al vergde het wel wat zoekwerk dat ik gemakshalve aan Luc heb overgelaten want -zeg nu zelf- ik moest dit literaire hoofdstuk toch zo snel mogelijk op schrift zetten.

En Luc vond drie en een half paar clipeez, wat betekent dat we ooit vijf paar hebben gehad. Drie paar werden terug opgeborgen voor wie-weet-wanneer, die halve gaat mee naar de auto voor verder gebruik.

En dan te weten dat ze in meerdere Colruytwinkels al winkelkarren hebben met een ander -breder en dikker- handvat, waar die clipeez niet meer zullen op passen.

Ik maak me zorgen, want werkelijk, die Coronapandemie heeft er voor gezorgd dat ik niet onbevangen nog zo een winkelkar kan vastnemen. Ik zal een oplossing moeten zoeken.

Misschien kan de Colruyt speciale handschoenen voorzien?

Duitse herder – waakhond

By ms

On 3 augustus 2024

In Za za, ze & zo

Ergens de voorbije week dacht ik aan een héél oude herinnering. Ik was bij mijn grootmoeder en ze ging melk halen. Ze nam haar melkkan en we liepen naar het einde van de straat, de grote poort van de boerderij door. Daar vloog ineens een erg grote hond op mij af, maar die hing vast, met een ketting aan de muur.

Later, bij het opgroeien liep ik wel meer door een grote poort een boerderij binnen. We haalden namelijk eieren bij een bevriende boer en daar was ook zo’n hond.

Jaren later zat er ook zo’n hond bij de ouders van mijn lief, al hing die niet vast aan een ketting maar zat achter een traliewerk, gemaakt van betonmatten. ’s Avonds moesten we binnenblijven want dan ging de poort dicht en mocht de hond vrij op het erf rondlopen.

Nog later vertelde onze dierenarts me over een hond die in een klein hok aan een ketting lag en er nooit mocht uitkomen. Het hok werd wel alle dagen oppervlakkig gekuist. Waarschijnlijk werden enkel … bah! De boerin had ook twee troetelhondjes en die mochten dan weer alles.

Al deze “waakhonden” waren Duitse herders geweest. Daar ben ik wel zeker van.

Als je dan ziet hoe het er nu aan toegaat … wat natuurlijk geen vrijgeleide inhoudt voor onbekenden die zomaar mee zouden willen spelen, laat staan binnenkomen.

…

Toen ik het volgend artikel¹ las, dacht ik: “Nu wordt het hoog tijd dat ik er iets over schrijf, als ze zelfs mijn gedachten kunnen lezen.

____________________
¹ Het Nieuwsblad

Bij de kapster

By ms

On 2 augustus 2024

In Za za, ze & zo

Ergens tussen de aanvang van ons pensioen, het pensioen van Lucs kapper en de corona-quarantaine in, ben ik begonnen met de maandelijkse kortwiek van Lucs haar. Dat staat zelfs maandelijks op de agenda ingepland. Maar aangezien ik dat al uit de doeken deed, ga ik dat niet meer herhalen.

Dat dat wel eens fout kan lopen, vertelde ik ook al. Gelukkig is het bij die ene keer gebleven.

Nu was het gisteren weer de eerste van de maand en wegens één paar obstakels, zoals te warm en te afgeleid door de TV, verhuisden we naar een koelere plaats in huis.

En terwijl ik doende was het witte haar met nog een paar vegen grijs er in te fatsoeneren, viel mijn oog op de foto’s van van het zwarte haar dat Luc had toen we, nu meer dan 20 jaar geleden, samen gingen wonen.

En ik vroeg me af hoe het kwam dat ik niet gaandeweg gezien had dat zwart wit kan worden door dagelijkse gewenning.