Ergens op de wereld verzekert men de veiligheid van de burgers, door ze neer te schieten.

De man had een verkeerd soort kleren aan. Ah jà, hij droeg een dikke vest en dat is niks voor de zomer volgens een plichtsbewust politieteam.

Zou ons weerbericht binnenkort beëindigd worden met:

“De kledingregels van de politie voor vandaag. Short of rokje tot boven de knie met een bloesje of hemdje. Een kort mouwtje màg. Jeans zijn eventueel toegelaten maar worden afgeraden”.

Je zal maar eens een kouwelijke dag hebben.

“Wel potverdorie” zegt mske “waar is die regencape?” De regencape is een ding dat ze ooit kocht toen ze nog met ganse weekends buiten in de regen kon zitten en die ze toen had gekocht in de legerstock. Het ding lag dus altijd in het klein caravanneke.

Bij de verhuis echter had mske gezegd dat die mee moest en toen zakte ze door de zolder en toen kwam “het ding” en nu ze wil gaan stappen in de regen … geen regencape te vinden. Ze heeft al drie keer bij de winterkleren van indertijd gaan kijken, zonder resultaat. Ze heeft al in haar mobiele keuken gekeken die ook in het caravanneke stond, ook zonder resultaat. In de picknickmanden uit het klein caravanneke, noppes.

Die zal uitkomen als ze zich een andere koopt, wedden?

Ze waren krieken aan het ontpitten om confituur te maken en mske had enkel haar duim en wijsvinger wat rood, van die krieken vast te houden.

Slow? Zijn handen zagen er uit als die van een killer in een tweederangsfilm, de ganse plaats aan tafel was bekriekt en ineens kuiste hij zijn handen af aan zijn poloke, dat mske zo een schattig vindt al is het tot op de draad versleten.

En toen zei ze: “pratsjer”!

Als je hier op de juiste plaatsen gaat kijken, kan je een gans huisraad samenstellen.

Gisteren in de beek een koperen pot, naast de beek een vuilbakske – leeg.

Vandaag een thermoskan in de graskant; ze stond wel op haar kop.

Er was een tijd dat de mensen cash betaalden en dan de rest op een spaarboekje zetten. Door een toenemend onveiligheidsgevoel begonnen de mensen hun geld op de bank te zetten en zo hun betalingen te doen.

De banken speelden daar op in en gaven de mensen intrest voor het gebruik van hun geld. Nu de banken goed in het zadel zitten en cash geldverkeer practisch onmogelijk geworden is gaan de banken de zaken omkeren. De mensen moeten betalen om hun geld op de bank te mógen zetten. Eerst werden de verrichtingen aan de loketten geminimaliseerd en kan je de file doen als je even aan de bankautomaat wat centen wil halen, want dan staat daar altijd één of andere zijn betalingen te doen.

Natuurlijk, je kan pc-bankieren ook! Ondertussen màg je daar toch ook al voor betalen.

Voor de banken is het alleszins een goede zaak geweest dat er criminaliteit de kop opstak.

Er was een tijd dat elke gemeente met het gemeentelijk camionneke het vuilnis ging ophalen. Boven op het camionneke stond een man van de gemeente en die sorteerde terwijl het op de bak gegooid werd en zo werd het naar het plaatselijk stort gevoerd of verwerkt.

Er kwam een tijd dat één of andere slimme geld zag in vuilnis en een zaakske opstartte waarbij de gemeenten klant werden en het bedrijf het vuilnis verwerkte. Dat bedrijf kocht een speciale vuilniswagen, kocht er twee en begon zich intercommunale te noemen.

Als die goed in het zadel zaten en de gemeenten gewend waren aan dat gemak, begonnen de intercommunales wetten te stellen. Eérst moesten al die gemeentelijke storten dicht, anders konden de gemeenten nog terug.

Eens dat dat in orde was, was het niet moeilijk meer om orde op zaken te stellen of zelf wetgever te worden. De oorspronkelijke klanten werden vermaald tot ondergeschikt aan de intercommunales. En de inwoners?

En toen vond het grote geld de sport. Er was een tijd dat iemand die geld verdiende met de sport niet naar de Olympische spelen kon. Er was een tijd dat iemand die goed kon koersen, moest koersen.

Toen kwam de tijd dat de sporters gesteund werden en als tegenprestatie een beetje publiciteit moesten maken. En nu? Nu heeft het grote geld de sport in handen en zijn de koereurs pionnekes die vooruit geschoven worden of als knechten worden bezien.

Er was een tijd dat mske pro-Armstrong was. In 2001 stond ze zelfs boven op Chamrousse voor de tijdrit te zien. Het jaar daarna kwam “hèt”. Het jaar daarna was de TV stuk. Het jaar daarna verdommeneerde Armstrong mskes plezier aan die Tour door dat gedoe van “wij hebben het geld, dus beslissen we dat jij gaat winnen”.

En dit jaar? Poeh! Toen ze gisteren Walter Godefroot interviewden was dat er over! De koereurs spelen geen rol meer! Enkel de ploegen. En voor het eerst realiseert mske zich dat ze liever de voorjaars- en Vlaamse klassiekers heeft. Daar zal het geld ook wel meespelen maar is het niet zo nadrukkelijk aanwezig.