Toen mske en Broer kleine kindjes waren, woonden ze in een dorpje in Oost-Vlaanderen. Aangezien mskes ouders beiden Pajottenlanders waren, werd er thuis ABN gesproken, behalve enkele woordjes die aan de aandacht ontsnapt waren zoals “bassen”. Een hond blafte niet, néén, een hond baste! Hoesten bestond niet, wél bassen …

Toen het jonge paard in de wei achter hen, van blijdschap en levensvreugde door het gras dolde en rolde en zich daarbij luidruchtig ontluchtte, kwam Broer binnengelopen en riep uit: “Moeke, Vake, dat paard bast met zijn poep!