Sofieke had een heel oud winkeltje. Sofieke was ook al een heel eind over de 80, maar kerngezond. Het was een winkeltje zoals je die nu niet meer vindt, de grootte van een woonkamer met rekken tot tegen het plafond die je kon bereiken via een ladder. De sporten van die ladder waren uitgesleten en verstevigd met ijzerbeslag. En telkens je iets nodig had van dat bovenste rek klom Sofieke op die ladder. Met haar handen die door de jaren misvormd waren pakte ze dan wat je nodig had.

En toen sloeg het noodlot toe! Kinderen en kleinkinderen beslisten dat al dat gedoe gevaarlijk was voor Sofieke en dat ze nu eindelijk eens van een rustige oude dag moest genieten. Sofieke wou niet en verzette zich lang, maar zwichtte uiteindelijk onder de aanhoudende druk. Ze verhuisde naar de woning van één van haar kleinkinderen. Ze weende bij ’t afscheid van haar huisje en haar winkeltje.

Ze stierf binnen de week! Zomaar!