Slow zit me hier gewoon uit te lachen. Zomaar, zonder reden. Of eigenlijk heeft hij wél een reden, hij heeft iets verkeerd geïnterpreteerd.

Het zit namelijk zó. mske heeft een groen lint dat rond één of ander pakje zat aan de knop van de kastdeur gehangen. Dat is leuk om naar dat lint te springen en daar dan wat aan te hangen zwieren.
 
Maar dat is de deur van mijn favoriete opligkast. En dus bestudeerde ik het lint langs boven en wou zo naar dat lint duiken, ondertussen kopke over gaan en dan dat lint nét niet raken.
 
Slow beweert nu dat ik van de kast gevallen ben. En mske zegt: “En dan kan hij zo net doen alsof dat de bedoeling was” en zitten ze met hun tweeën te lachen.
 
Als het over Slow gaat kan je met mske niet veel aanvangen.