Voorlaatste maal dat mske de dossiers wegbracht naar Meneer Sloddermans, keek die net door het raam en zag dus ook Slow. Vorige keer dat mske haar centjes ging halen met het onafwendbare idiote gezaag over het feit dat hij op die manier tegen kostprijs werkte en de gekende litanie, vroeg hij plots abrupt aan mske: “Woon jij nu met die man samen?” De vraag was niet nieuwsgierig maar … gewoon nieuwsgierig, maar dan anders.

En mske die niet veel moet hebben van de arrivisten, de mannen die vrouw en kinderen negeren om maar heel veel te verdienen, kon het plots niet zetten dat dit kunstmatig personage zijn, door geld besmeurde, gedachten over Slow liet gaan en zei: “Zo een beetje”. De man bekeek haar eigenaardig en begon weer over het vele werk dat hij verzette terwijl hij de gehandtekende overschrijving vasthield.

Enkele jaren terug ging Zoneke dossiers wegbrengen en de klant beweerde dat er één ontbrak en Zoneke zei dat dat er nooit geweest was en die klant, die een ongelooflijke sloddervos is als het op dossiers aankomt, antwoordde: “Jawél”, en zijn stem ging enkele decibels omhoog toen hij zei: “Jawèl, ik heb die aan je broer met de baard meegegeven”. En Zoneke, die, om wie weet welke reden, zijn struikgewas af en toe liet staan tot een ringbaardje en het, om wie weet welke reden, even dikwijls weer afschoor, antwoordde laconiek: “Ik heb geen broer”.

De man heeft nooit begrepen aan wie van de beide broers hij het dossier niet had meegegeven. Hij belde mske op aangaande het dossier, dat nu uitermate dringend was geworden, hij had een excuus gevonden om de schuld in de schoenen te schuiven van mskes andere zoon, namelijk die met de baard. En toen mske zei: “Mr. Sloddermans, ik heb maar één zoon antwoordde hij: “Mevrouw, ik heb ze alletwee gezien”.