Toen mske jong was, was ze gek op zwemmen. Niet het plonsen maar het zwemmen. Ze gingen dus iedere week samen met vader en de twee broers en boosaardige zus. Maar mske heeft een grondige hekel aan van die sleurspellekes waarbij ze je vastgrijpen met meerderen. Laf vindt mske dat. Als iemand zegt dat hij of zij dat niet wil dan stop je.

Ze was zo ooit als klein mske eens tegen een muur gevlogen door de werveling van een lange sliert, waarvan ze de littekens nog op haar handen heeft.

Maar haar vader was een superkrak in het doorzetten van zijn eigen willetje en greep mske dus eens vast bij een arm en een been terwijl een vriend van hem de andere kant greep. En van à één, à twee, à drie gooiden ze haar in het zwembad, waarbij ze met haar rug tegen de zwembadboord sloeg ter hoogte van haar linker nier. Ze kon bijna niet meer gaan maar mocht zich niet aanstellen.

Toen ze later met haar rechterhand de honden nam voelde ze haar linker nier.

Nu verkoopt die terug last en mske liet dat onderzoeken. Het heeft niets met de nier te zien maar met haar rug.

En mske krijgt nog altijd de kriebels als ze kinderen aan mekaar ziet trekken en sleuren.