Smaak en goesting verschillen. En soms vraagt iemand wel eens, welk genre hoor/lees/zie je graag en dan moet mske het antwoord schuldig blijven. Want het antwoord is: “wat mooi is”, zowel wat muziek, film, boeken, schilderijen, foto’s, … aangaat.

En dus neemt mske alle commentaren van zogenaamde critici met een korreltje zout. Want critici kunnen dat ook leren maar van wie heeft ooit de eerste criticus het geleerd? Juist! De ene of de andere die dacht dat zijn mening beter was dan die van een ander.

En mske vraagt zich af waarom mensen die mooie dingen maken zo staan te springen om de goedkeuring van anderen te krijgen. Is het succes niet veelzeggender dan enige commentaar van wie dan ook?