Soms loont het wel om de zaken eens op zijn beloop te laten.

Zo kocht mske jaren geleden een CD van de Proclaimers via Internet. Dat was een eenmalig geval want toen bleek die CD in België niet meer verkrijgbaar. Ondertussen heeft Slow wel dat fantastisch alle-CD-wetend-te-verkrijgen winkeltje gevonden en is het bestellen via Internet niet meer nodig.

mske keek dan ook raar op toen ze op 16 juli een mail kreeg van die bepaalde online-shop die haar vroeg op een opgegeven url haar gegevens te bevestigen, kwestie van security matters.

Maar mske die zich sedert “het” en sedert “Het ding” nogal los opstelt tegenover verplichtingen, ging daar al niet direct op in en vond het een nogal eigenaardig verzoek, al dacht ze dat het misschien te maken had met de aanslagen in London.

Naderhand dacht ze van: “ik stuur die mensen een mailtje om dat te melden, want het is maar een “louche affaireke”, maar ze moest inloggen en welke appel denkt er nu dat mske dat paswoord van indertijd nog weet! Tssss! Dus mske deed niets.

Vannacht, na Dahlziel en Pascoe kwam ze terug hier en zag Slow nogal aangeslagen want er was een mail gekomen waarbij bleek dat iemand een nieuw email adres had ingevoerd op zijn account en de firma vroeg bevestiging en Slow was er in getrapt. Hij had de url geopend en had geprobeerd in te loggen! Geprobeerd, jawel, want het lukte niet. Dus heeft hij hen zo maar een mailtje gezonden, het account onmiddellijk opgezegd en een nieuw aangemaakt.

Dat ze bij de banken aan phising doen was algemeen gekend, maar bij online shops? Zouden ze dan de winkel leegkopen op naam van de gedupeerde?

Dat het niks maar dan ook niks met de online-shop zelf te zien heeft blijkt uit het gebruikte email adres. Het was verdorie het mijne! En in de tijd dat mske dat één Cdke bestelde kon ik zelfs nog niet typen, laat staan mailen.