mske is ronduit gezegd lastig. Niet zomaar hoor, luister maar.

Aangezien mskes hand nog niet genezen is, had ze de muis, een pozeke terug, naar de linkerkant van het buro verschoven. Vanmorgen kreeg ze echter de hippentrip want telkens ze die gebruikt, schuift die draad over de papieren en ligt alles holderbolder kriskras door mekaar, wat resulteert in een pinnekesdraadkapsel voor mske die geen wanorde op haar buro kan uitstaan.

Vanmorgen begonnen ze dan een systeem te zoeken voor die kabel. Resultaat? Te lang, te kort, te zwaar, te los, te vast. En mske kreeg het hé! En ze boog zich voorover om te proberen een knoop in die kabel te leggen en daarmee lag ze met enig vrouwelijk attribuut op haar toetsenbord en sloeg de werkbalk tilt en moest ze die nog op zijn plaats krijgen.

Toen dat gefikst was, bleek de knoop zoveel draad te pakken dat hij enerzijds te strak gespannen stond en anderzijds ook niet lang genoeg meer was. Uiteindelijk heeft ze het opgelost met een karabijnhaak van een sleuteldrager. “Oef” dacht mske en zette de scanner op.

Niks! Nada! Nothing! Rien de knots! En mske vloekte hartgrondig want ze dacht dat ze met aan die kabel te prutsen misschien de andere los gekomen was. Ook niet waar. En ze zuchtte: “nu die scanner ook nog kapot”. Ook niet waar, ze kon hem opstarten via het startmenu op XP, dus zal alleen zijn knoppeke kapot zijn.

Nog iets? Die blogs spelen ook al de ganse morgen kerstboom: “aan – uit – aan – uit – aan – uit – …”