mske had heel lang geleden, het omslachtig genoegen dat haar buro onder Zonekes slaapkamer lag, wat soms tot heel eigenaardige situaties leidde.

Zo kon het zijn dat mske, naarstig aan het werk, ineens een schim voor haar venster zag wegduiken en als ze opkeek was er niks te zien.

Even later deed het zich weer voor en mske riep:

“Zoon! Wat doe je?”

Het antwoord kwam direct: “Action man is aan het bunjee jumpen; kijk maar”. En van de slag hing de action man omgekeerd voor het raam op en neer te joepen als een gestriept kieken aan zijn elastiekske.

Die action man kwam van de vlooienmarkt. Hij had in een doos met Barbie attributen gezeten, die Zus had gekocht en die vent paste daar niet bij. En de action man zijn lot was bezegeld. Proefkonijn voor Zonekes testen en proeven.

Op een dag … boven mskes hoofd een boos woord. Zoneke dondert de trappen af, loopt naar buiten, loopt naar binnen, dondert de trappen op. Wat later weer. En mske vroeg nog maar eens wat er was. “Ik moet hem groter maken” zei Zoneke en toonde mske een plastic zakske van de GB of zoiets. mske fronste en vroeg “hoe groter maken?” Zoneke plooide het zakje open en mske zag dat hij opengesneden was en rond een ijzeren draad gespannen zat en daar hing die kwibus van een action man aan. “Ik heb een parapente gemaakt” zei Zoneke fier “maar die vent slaat altijd op zijn sikkedeizen”. “Jamaar Zoon” zei mske “die kerel is veel te zwaar voor dat licht plastic”. En Zoneke probeerde zonder de action man en de parapente zeilde weg en landde in de stekelbezen.

Zoneke keek bedenkelijk en zei: “Sjaans dat die daar niet aan hing, die zou nogal gekajiet hebben”.