Er was een tijd dat de zondagavond overheerst werd door een gevoel van spijt. Spijt omdat het weekend voorbij was. Dat was toen mske nog uit werken ging. Later, toen ze zelfstandige was, was dat niet meer zo uitgesproken, maar toch nog aanwezig in lichte mate, want Zus en Zoneke moesten nog naar school, Ex ging werken …

Nog later, met Slow, viel dat helemaal weg en was het verschil tussen werkdag en weekend helemaal verdwenen, want Slow werkte in ploegen. Toen Slow uiteindelijk ook thuis was, ging het leven op die manier verder.

Sedert een jaar echter was dat zondagavondgevoel min of meer terug.

Daarnet, bij Witse, voelde mske weer een soort spijt dat het voorbij was en toen ze bedacht dat ze morgenvroeg helemaal de deur niet uit moest ging het weer weg.

Het zal wel weer wennen worden. Uiteindelijk vraagt mske zich af, wat ze nu het beste vond en eerlijk gezegd … ze weet het zélf niet. Alles heeft zijn voor- en zijn nadelen.