Normaal gaan Slow en mske niet op verplaatsing naar de Kwibussen kijken, enkel als die in een gerenommeerd stadion spelen.

Zo zaten ze ooit, in de minderheid, te kijken naar elf verliezende kwibussen. Er hing stilte in het vak. Ergens wat normaal, je zit al niet bij de mensen die je onderhand wel kent.

Tot die ene rechtsprong en begon te supporteren. Alleen. Zijn stem droeg over het ganse vak en hier begon er ene stil mee te doen, daar nog ene en nog een. Ze begonnen er meer elan achter te zetten en op het einde stond het ganse vak te supporteren alsof hun leven er van af hing.

Op dat moment dacht mske: “goh! dat hebben de mannen dan toch voor op ons, die stem”.

Daarnet in het zwembad, het is zaterdag, miste ze iets. Toen ze nog twee lengtes te gaan had, wist ze wat. De brulaap kwam binnen en het was uit met de stilte en de gemoedelijkheid.

En toen dacht mske precies het omgekeerde.