Er zijn zo van die raadsels in het leven, onbegrijpelijk maar eigenlijk niet belangrijk.

Zo is er hier al een week sprake van het raadsel van het verdwenen geurtje.

Geruime tijd geleden bracht Slow van die geurpotjes mee, maar omdat hij niet wist dewelke het beste was bracht hij er drie mee, van elke geur eentje.

De oceaangeur staat bij de kader met de pelikanen en de houten doos met de vuurtoren. De minst goeie reuk staat op de toekomstige badkamer. De rozengeur bleef als reserve.

Maar waar is nu die rozengeur naartoe?

Nu is er een nieuw raadsel. Gisterenmorgen zei Slow: “er ligt precies een steentje in bed”. Gisterenmiddag zei mske: “ja en dat is bij mij gerold”. Eigenaardig genoeg zag ze dat niet liggen.

Gisterenavond lag ze er weer op en greep het op den tast en ja, dat venijnige ding sneed in haar vingers. Dat was geen steentje, dat was een stukje glas!

Glas in een bed op een kamer waar niets gebroken werd. Noch Slow noch mske gaan met hun schoenen in bed, ook niet met hun pantoffels en de luster is ook nog intact.