Kerstmis nadert met rasse schreden en de jaarlijkse traditie neemt een aanvang. En dan hebben we het niet over bomen, ballen of stallen, maar over moraalzwetsers die anti-menu’s gaan opstellen en die gaan preken dat we aan de armen onder ons moeten denken, terwijl ze zelf hunnen buik goed volproppen.

Wat wij niet eten is onze zaak evenals het de mensen die het wel eten hun zaak is. Moe zei vroeger altijd: “kekt in a aëgen talloeër”. In dit geval is het wel wat ruimer opgevat.

En dan diegenen die een gans jaar hun schranspartijen vertellen en dan met Kerstmis gaan zeggen dat men eens aan de minderbedeelden moet denken …

Kerstmis: feest van vrede maar met serieuze stekels.

mske heeft me dan ook verboden ook maar iets over ons culinair Kerstmis hier te vertellen en ze zegt: dan hoeft er niemand met zijn neus in onze pap te brokken.

Dat is mskes inbreng in de stekels. Ze weet wel dat het ofwel “met zijn neus in onze zaken zitten” is oftewel “niks in de pap te brokken”, maar als je de blogs zo eens een beetje gaat lezen, dan vind je veel van die zegswijzen die volledig of gedeeltelijk verkeerd ineen geflanst zijn en waarbij je wel eens de mondhoeken een paar streepkes naar boven kan halen en denkt: “waar haalt die het?”