Toen Slow deze middag opbelde en zijn uiterste best deed om niet uit zijn krammen te schieten, maar om wel zo stekelig mogelijk te zijn, schoot mske wel uit haar krammen, maar omdat zij de hoorn niet vast had en ze eigenlijk ook tegen dat lor niet wou roepen, heeft de schuif van het ijzeren buro het moeten ontgelden.

Ik zat op een hik en een wip onder het houten buro en gluurde door de spleet. Zolang er stoom uit haar oren komt, kom ik dan niet tevoorschijn hoor.

Daarnet nam ze iets uit die ijzeren schuif en toen ze het weer wou wegzetten, keek ze raar want dat geraakte daar niet meer in. Natuurlijk niet, alles was ondersteboven gedonderd. Ze heeft dat dan maar weer op orde gezet.

Daarnet telefoon … of het “zo” goed was. Néén het is niet goed, het is niet meer goed te krijgen, maar het is beter dan het alternatief.

Toch eigenaardig dat dingen die niet kunnen voor vriendelijke mensen wel kunnen als die vriendelijke mensen ineens efkes hun gedacht gaan zeggen. Ze zoeken het gewoon!