We zegden dus …

Dit is het einde van mauwmauw. Eén april is aan ons niet besteed en dit is dus geen aprilgrap. Ik houd het voor bekeken … bij Skynet.
 
De laatste vernieuwingen gaven de doorslag. Niet de vernieuwingen op zich, maar het ganse randgebeuren. Blijkbaar heeft iedereen het recht van zijn neus te maken, en dat is nog deftig uitgedrukt, maar ik mag zelfs mijn mening niet geven of het groof geschut wordt uit de kast gehaald. We hebben het al meer gezegd, discussies die beginnen met “jij bent” zijn geen discussies maar regelrechte aanvallen. Nog tot daar aan toe wat andere bloggers zeggen, dat raakt mijn kouwe kleren niet, maar als ik dan merk dat de afgevaardigde van Skynet mee gaat staan smoezen … Klantgericht gezien is dat een serieuze flater.

Het idee spookte al een poos in mijn hoofd, dat kan gemakkelijk al twee jaar zijn.  Verschillende van de oorspronkelijke oorzaken hebben we vorige maand al vermeld.
 
Ze noemen me dus verroest of was het vast geroest? Wel ja, eerlijk toegegeven, ik ben verroest als ik bedenk dat een hobby plezant moet blijven. Ik ben zelfs zo vast geroest dat ik liever zelf dingen ga uitproberen om ze te maken zoals ik ze wil in plaats van ze op te eisen.  Ik ben zo verstard dat ik liever mijn eigen koers vaar dan te accepteren dat men, wat ik belangrijk vind, weggooit ten koste van dingen die een ander belangrijk vindt. Over het al dan niet belangrijk zijn der dingen wil ik het niet hebben.
 
Na goed overdenken en passen, heb ik de stap gezet. Ik heb deze laatste week veel bijgeleerd, maar ga daar niks over zeggen. Diegenen die kennis ter zake hebben, hebben daar gene moer aan, diegenen die het niet kennen, die snappen het toch niet.
 
Kort gezegd, ik ben fier op mezelf. Het bewijs is nog maar eens geleverd dat een mens nooit te oud is om te leren.
 
Als je dit kan lezen, ben je al gearriveerd. We hopen dat de vlucht, aangenaam en kortstondig was.
 
En wil je meer berichten lezen, kan je deze link gebruiken.