We merken nu wel dat er losse eindjes zitten overal. Zo hebben we het al over de vrienden van vroeger gehad. Ergens ooit zijn we die verloren. De meesten hebben we bedankt toen ze ons in de steek lieten zo rond de periode dat we hen het meeste nodig hadden.

Toen kwamen er anderen. Misschien was er in die tijd de noodzaak aan vrienden, misschien was ik in een doorgangsfase. Feit is dat die vrienden één voor één, na verloop van tijd ook verdwenen. We hebben die indertijd opgehemeld en -eerlijk gezegd- ik ben blij dat ze er geweest zijn, al waren hun motieven -achteraf gezien- niet zo nobel en niet wars van eigenbelang.

Een mens leert het nooit. Of misschien ben ik dat wel alleen. Wel ik leer het nooit.

Wordt vervolgd …