Zoek
Houden van kan je bij Shakespeare niet leren
Romeo en Julia die zijn al lang dood
Je hoort over liefde veel onzin beweren
Van liefde in boeken zijn de letters te groot
[Miel Cools]
Wat we van Shakespeare denken hebben we hier ooit al beschreven. Romeo en Julia? Die twee verwende nesten die liever zichzelf en de ander kapot maakten dan geduld te hebben tot ze recht van spreken hadden en zodoende de halve mensheid lieten zwijmelen van ontroering, die hebben bij mske ook bot gevangen.
Dat liefde voor iedereen anders is, is een feit dat vaststaat, maar toch kan mske de kriebels krijgen als ze ene of andere hoort zeggen dat hij of zij in naam van zijn of haar man of vrouw spreekt omdat die het niet goed kan uitleggen of dat hij dat kan zeggen omdat ze toch eens zijn over alles. Gelijkgestemde zielen zouden moeten weten dat zelfs schuchtere, bedeesde mensen hopen om op een zekere manier iets te betekenen.
Want iets zeggen in de plaats van de andere, dat riekt volgens mske al zeer naar dominantie en je geliefde motiveren om zelf voor zichzelf op te komen is dan al eerder een teken van liefde dan een halfslags betuttelend overkomende uitleg waarom die zelf het woord niet neemt.
Liefde is een gulden middenweg tussen helpen en betuttelen. Zeg dat mske dat gezegd heeft.
magda
En heb jij die gulden middenweg al gevonden? Mijn haren zouden rechtkomen als mijn wederhelft in mijn naam zou spreken. En mijn naam is mijn naam gebleven ,al zei mijn andere helft wel eens waarom gebruik je jou familienaam .En ik “waarom gebruik jij niet de mijne? “. Dus elk het zijne.Dat is toch ook de gulden middenweg,haha. Maar de echte reden was dat ik mijn familienaam moest gebruiken op mijn werk en dat is altijd zo gebleven.Zelfs de facteur stopt mijn en zijn post in het gleufje.Dus toch geen problemen hé!
Bèkes “kalisiestokken”! Ik zou nog liever dood vallen dan dat te eten of te sabbelen beter gezegd. Dat deden ze vroeger bij ons en er waren er ook die met rauwe rabarerstelen afkwamen . Ik krijg er nog kippenvel van. En toch eet ik héél graag rabarbermoes of confituur.
Ja zeg ,mijn broer en ik gingen ook naar een winkeltje om voor één of twee frank snoep te halen.We kregen centen mee met gaten in(kwartjes noemden we die) en we hadden er zo een handvol .En zij had ook zo’n engelengeduld en sloeg zelfs een praatje met ons. “Julie Bonte” was haar naam en het hele dorp kende haar .En ze stopte de gekozen snoepjes in een bruin zakje . Zuinig dat we daar mee waren ,want het was snsoep voor een hele week!! Leuke herinneringen !
Zouden we niet zoveel verschillen in leeftijd?
ms
Rabarberstokken met een klontje suiker ? Lekker ! Je moest er wel de vellekes afhalen hé ! Zo een ganse kreeg ik ook niet op hoor, maar zo een stukske van een cm of 15, jawel !
En de kwartjes met een gaatje er in ? Die heb ik nog net of net niet gekend. Ik heb ze weten vervangen worden door die roskes met een mijnwerker op, die iets later dan ook verdwenen zijn.
Leeftijdsverschil ? Nu maakt het geen verschil meer maar indertijd zouden we dat enorm gevonden hebben.
olive
“Liefde is een gulden middenweg tussen helpen en betuttelen”
mske, dat is een spreuk die, zoals ze hier zeggen; een tegeltje verdient!
kaatje
MS’ke, ik heb iets ambetants voor…
Je linkerkolom schuift iets meer dan een halve cm over je teksten.
Als ik dan op ‘Doe je zegje’ klik, kan ik weer alles normaal lezen.
Zou dat aan mijn computer kunnen liggen? Die staat namelijk al een tijdje op het punt om de geest te geven.
Liefde is inderdaad een gulden middenweg. Iets tussen veel geven en weinig nemen.
ms
Kan dat komen van een kaduuke peecee ? Ik zal dat eens moeten navragen.
Maar ik heb ooit hetzelfde gehad met het blog van Xantippe en dat was toen te wijten aan de schermresolutie.
Oeieoeikes … hoe moeten we dat nu oplossen ?