Dat grappen niet altijd om te lachen zijn, merkte mske gisteren op haar wekelijks TV-avondje ook weer op. Omdat de films op niks trokken, keken ze naar de laatste show.

Eerste gaste was Katia Retsin. Eigenlijk weet mske niet goed meer wat die vertelde, zowat losse flodderprietpraat waarschijnlijk.

Serge Simonart was een ander paar mouwen. Hij is niet het type man waar mske zich op haar gemak zou bij voelen. Wat enkel betekent dat zijn verdedigingsmechanisme klaar en duidelijk op scherp stond en mske altijd uiterst op haar hoede zou zijn als ze daar een babbelke zou moeten mee doen, als dat ooit al zou gebeuren.

Maar toen hij iets vertelde over incognito en vermommingen en o.a. zei dat hij er niet voor terugschrok zichzelf lelijk te maken, maakte Katia Retsin de flauwe opmerking dat dat niet moeilijk moest zijn. Waarop hij on-mid-del-lijk en blijkbaar zonder er over na te denken sneerde dat het niet was omdat Katia’s man en kind op een weerwolf leken … “Slik” dacht mske. En neen, het was dan wel gevat, maar ze vond niet dat die zat, want noch de man, noch het kind hadden de opmerking gemaakt.

Zoals gezegd, wat hij vertelde boeide mske wel en toen ze vanmorgen las dat hij ooit in de clinch ging met Marcel Vanthilt ging hij nog twee schuiven omhoog.

Serge Simonart is geen BV en wil dat ook niet zijn, hij is een journalist, een goeie journalist en geen pershaai. Eigenlijk kon je gisteren blij zijn dat je geen BV was. De manier waarop Serge Simonart over BV’s praatte liet vermoeden dat het over een uiterst belachelijk volkske ging, mening die mske volledig met hem deelt, maar van mskes mening zullen de BV’s niet wakker liggen zeker …