Een tweetal weken terug. Ella stak haar armen recht voor zich uit, plooide haar handjes in een hoek van 90° naar beneden en zei: “kijk oma, zo doen zombies” terwijl ze enkele bizarre stappekes zette. En ze vervolgde: “en zo lopen kindjes” terwijl ze terug Ella werd.

Achteraf mocht niemand zombie zijn want Ella vond dat akelig.

Gisteravond wilde mske dat Slow foto’s nam van zombie Ella maar … Ella wou niet meer. Ze was bang van zombies zei ze en haar “neen” bleef “neen”. Amke wou dan wel efkes een demonstratie geven voor de foto maar dat resultaat is niet het zelfde. Amke doet het dan wel met volle overtuiging, maar mske wou een foto van die kleine zombiepollekes en Amke heeft echt al handjes.

Daarnet zat mske hier te werken toen ineens naast haar hoofd twee grote zombiehanden opdoken en een stem in haar oor fluisterde: “wie ben ik?”