Alhoewel mske de bovenste platen van de stoven regelmatig opblinkt met een zachte doek zien die er niet zo goed uit als die van in de tijd van haar jeugd.

Moe gebruikte namelijk “het bankske”. Het bankske was eigenlijk een soort voetsteuntje dat openklapte en waarin een poetslap, een paar zachte schuursponskes, iets wat op een bordveger geleek en een fleske sidol of ca-va-seul lagen. mske heeft beide merken nog geweten. Het betrof een witachtige vloeibare substantie die je op de plaat goot en dan moest je dat goed openwrijven. De bordveger was ooit bij één van beide merken bijgegeven of bijverkocht. Zijn oorspronkelijk schuursponske was versleten en zodoende werden er andere sponskes gebruikt.

Goed openwrijven was natuurlijk niet voldoende. Je moest daar een beetje force op zetten en goed schuren. Als je stoof te heet was, siste het witte goedje en liep in parels over de metalen plaat waarna het lichtjes korrelig stolde wat het opschuren er niet gemakkelijker op maakte. Daarna moest je dat opblinken met het zachte doek.

Als de winter voorbij was, werd de volledige stoof uitgezogen en de plaat grondig gereinigd waarna er krantenpapier op het blad werd gelegd en het deksel gesloten.

mske wil ook sidol of ca-va-seul voor onze stoven, ze wil het metaal ook zien glanzen zoals toen, maar ze vindt er geen meer. Of jawel, ze heeft nog sidol gevonden op een Duitse website. Niet meer in die oude potjes maar in eigentijdse flacons.   mske moet het bankske niet hebben, maar dat soortement bordveger, dat zou ze ook wel willen, want dat was een handig stukske gereedschap.