Ik heb hier al dikwijls verteld dat ik graag op de kast lig. Ik heb ook al dikwijls verteld dat ik graag op Slow’s scherm lig. Dat ik soms over ’t buro loop, zal ik niet te luid zeggen want mske heeft al gegrommeld als ze kattenpootjes op haar papieren ziet staan.

Maar nu is er hier wat anders gaande. Toen ze die stoof hier geïnstalleerd hebben, hebben ze ’t buro tegen het venster gezet. Dat is het groot buro, het schrijfburo, niet het pc-buro. Donderdag was ’t hier zo wat aan de warme kant en mske vond dat er te weinig lucht was en ze wou het venster open. Ze kon zij daar met haar korte armkes toch niet aan zeker en Slow deed het dan maar. Toen mske het venster dicht wou, wou ze het buro verzetten maar Slow snelde terug ter hulp.

Gisteren zei mske: “het is beter met het venster open dan met de keukendeur”, maar omdat mske altijd hare plan alleen trekt zette ze een knie op ’t buro, trok zich probleemloos op en zette het venster op de kiepstand. “Iemand heeft de grond weggehaald” zei ze terwijl ze probeerde haar voet weer neer te zetten maar dat lukte precies niet zo goed. Slow kwam al toegesneld maar mske weerde af en zei: “ik kan dat alleen” waarbij een klein Amke in een speeltuin in haar herinnering opdook. Toen ze het terug dicht wou zette ze haar knie op het buro en trok zich op.

“Ziede wel” zei ze tegen de aanstormende Slow, toen ze terug met beide voeten op de grond stond “ziede wel, dat ging al veel vlotter”.

En weet je wat mske nog zei? Ze zei dat ze vanaf nu alle dagen op het buro gaat kruipen om de stramheid tegen te gaan. ’t zal schoon worden. Hopelijk denkt ze er niet aan om op de kast te komen liggen.