“Woensdag Scheldeprijs” las mske op paasdag en ze dacht aan enkele jaren terug toen ze er een daguitstap van maakten, maar sedertdien is er veel veranderd en er is nog zoveel werk, maar …

“Ik werk op paasmaandag door” zei mske “we gaan woensdag naar de Scheldeprijs”.

Slow was direct akkoord. En hij begon te rekenen hoe lang het geleden was en mske rekende mee. Juist ja! Vijf jaar al, de laatste keer was toen de Rebel hier op vakantie was.

Het jaar daarna kwam die blooper van een dokter er tussen en de twee daaropvolgende jaren waren er de contracten met de dikke klant. Over vorig jaar spreken we niet, dat was een rotjaar en zodoende weet mske daar nog enkel van dat Cavendish die koers won op een manier … tja mske heeft al zo dikwijls gezegd dat ze hun armen zo vroeg niet moeten omhoog steken, ze kunnen nog altijd op hunnen tutter gaan zo nét voor die streep.

Gisteren Scheldeprijs dus, ’t zonneke scheen, ze hadden de stoelekes mee, de koffer van de auto open en daar het thermoske thee en een fleske bruis -water natuurlijk- en een zonnebril op hunnen toet. En die koereurs maar zweten.

Eigenlijk kan je een koers wel beter volgen zo thuis voor de televisie maar dan hadden ze weer binnengezeten. Er zijn natuurlijk ook mensen, zoals die toeschouwer wat verder dan zij, die een ganse uitrusting -televisie, verschillende antennes voor de verscheidene radiozenders, schotelantenne incluus, een kompas, een satellite finder en nog wat kaskes waarvan Slow niet weet waarvoor ze dienden- bij hebben, maar daarvoor moet je al een fanatieke fan zijn. Het enige dat Slow en mske misschien nog eens zullen aanschaffen is een vissersparaplu want Slow kan niet zo goed tegen de zon en bovendien is zo een paraplu tegen de regen ook goed.