Toen Slow en mske hier, nu toch ook al zes jaar geleden, kwamen wonen, vonden ze dat hier een rustig dorpke, tot die ene ochtend dat ze om zes uur hun bed uit gedonderd werden door een oorverdovend lawaai en gebonk en gestamp.

Slow was van het schrikken in één ruk van uit zijn slaap in bed tot voor het venster gekatapulteerd en had ontsteld gestameld: “allemaal tractoren met grote bakken achter”. “Het bietenseizoen is op gang getrokken” had BuurBoerZaliger toen gezegd.

Sedertdien is het bietenseizoen alle jaren begonnen maar nooit op dezelfde drastische manier. Dat heeft te maken -en dit hebben we maar van horen zeggen- met het suikerfabriek van Tienen waar ze niet alle bieten ineens kunnen verwerken en waar ze dus een soort lootjetrek doen waardoor alle bietenboeren zo weten wanneer ze met hun oogst richting Tienen kunnen.

Deze nacht om vier uur was het zo ver, een oorverdovend lawaai en gebonk en gestamp, ze zijn niet hun bed uit gedonderd, ze wisten wat het was. Slow is wel gaan kijken en zei: “er liggen zelfs al bieten in” en hij heeft het venster gesloten. Niet dat je de tractoren volledig buiten kan sluiten maar het geluid was toch meer gedempt.

Het bietenseizoen is dus begonnen. Dat betekent tractoren -al dan niet in konvooi- met of zonder bieten op alle invals- en uitvalswegen van Tienen en kapot gereden bieten op alle wegen. Andere jaren kon je de hopen bieten in de velden zien liggen maar blijkbaar zijn ze er dit jaar vroeg bij hier in onze contreien, zodat ze weg zullen zijn voor we ze kunnen zien.

Het spijtige is dat ze toch weer net de nacht moesten uitkiezen dat Slow en mske later in bed waren maar er toch even vroeg uit moesten. Dat was vorige week ook zo, maar dat is nu precies het verhaalke dat niet zomaar uit ons toetsenbord rolt.

Tja, de chronologie is hier nooit prioritair geweest.