Slow keek op van zijn pc en zei: “Bart Peeters heeft een nieuwe job”. “Ja?” vroeg mske. “Afpakker” zei Slow.

mske zuchtte en leek teleurgesteld, maar dat was niet omdat Slow zei dat Bart Peeters een nieuwe job had, dat was omdat ze dacht dat iemand anders het ook had gezien en dat ik het te laat op het blog had gezet.

Want Bart Peeters moet geen afpakker meer worden, dat is hij al, dat had mske de dag ervoor of zo al gezegd.

Het was Martine Tanghe die het boekje boven haalde, het boekje van Nonkel Bob waar zo goed als gans gitaarspelend Vlaanderen zijn eerste akkoorden uit haalde. En Bart Peeters zat er bij en keek ernaar. Hij keek met hunkerende ogen naar het boekje en greep het snel terwijl hij verder uitlegde waarna ze gans gitaarspelend Vlaanderen in beeld brachten die indertijd samen met Nonkel Bob “Vrolijke vrienden” hadden gespeeld.

Toen Martine weer in beeld kwam had zij het boekje weer in haar hand maar Bart Peeters graaide dat in één beweging weer weg. “Amai” had mske gezegd “is dat nen afpakker”.

Zodoende dacht mske dat dat ook aan iemand anders was opgevallen en dat die daar wat over had gezegd of geschreven.

Maar neen! Dat was het niet. Slow had ergens tussen de werkaankondigingen gezien dat ze ergens te lande een afpakker -wat dat ook mocht zijn- zochten en hij had direct aan Bart Peeters gedacht.

Bart Peeters mag BV zijn zoveel hij wil maar hij mag minstens zijn manieren houden. Neen, mske is geen fan van Bart Peeters en dat is nog zwak uitgedrukt, maar op deze manier zal het er niet op beteren.