Bij het binnenkomen van de zaal had iedereen de naam van een film gekregen. De hoes van die film stond op de tafel. Op die tafel stonden ook de naamkaartjes van de personen die daar mochten gaan zitten.

Dat het hier niet enkel een manier betrof om iedereen zijn plaats aan te duiden bleek toen Neefke aankondigde dat iedereen zich naar het buffet mocht begeven als het theme van de betreffende film door de zaal klonk.

“I walk the Line” had al de hoofdtafel gelokt en nog enkele andere muziekskes brachten gasten in beweging die zich dan in groepkes naar het buffet begaven.  

De aangezetenen van die ene tafel kennen mekaar al zo lang. Zo kwam het dan ook dat ze, toen hun muziekske er door kwam, op een rij, met nonkel F. op kop en Slow als hekkensluiter, richting buffet marsjeerden. Er werd wat gegniffeld in de zaal.

Toen het tijd werd voor het hoofdgerecht werd er aan enkele andere tafels al meegefloten waarop nonkel F. terug de leiding nam en tussen de tafels door ging marsjeren, de zeven anderen in zijn kielzog, maar toen hij net voor het buffet nog een afslag nam is zijn gevolg niet meer gevolgd, de volgende film zat er aan te komen.

De derde keer bij het dessert? Na de tweede à derde noot werden er aan de andere tafels al hoofden omgedraaid waarop ze met zijn achten maar in polonaise richting buffet zijn getrokken. Met zijn achten? Er sloot daar toch snel een schuinmarsjeerder bij aan zeker, maar Slow heeft die schonekes terug naar zijn eigen tafel -en film- verwezen.

Welke film zij hadden? Wel, The Bridge on the River Kwai. Maar die zijn muziekske is hier beter bekend onder een andere naam.