Op de bus van dinsdagavond zitten dus mensen. Over één van die mensen hadden we het al, dat is de man die met zijn afgezakte short en in zijn onderlijveke op die bus zit met zijn voeten op de andere zetel. Maar die zit daar niet altijd op.

Maar er is ook de man die Slow Catweazle noemt, die neemt die bus nu ondertussen toch ook al een pozeke. Catweazle heeft lange verwilderde  haren en een grote roze bril.

Tesamen met Catweazle dook ook de man op die tegen zichzelf praat of tegen een imaginair iemand en die dan altijd met geld voor die imaginaire zijn neus zit te wapperen. Die laatste zit eigenlijk niet alleen op de avondbus, maar die rijdt ook mee met de namiddagbus onderweg naar Zoneke.

Woensdagavond stapte mske op de bus en die zat nogal vol, zodat ze eigenlijk bijna gans achteraan kwam te zitten en ze zag de man met de afgezakte short in zijn onderlijveke één bank voor haar maar aan de andere kant van het gangske zitten en daar wat verder aan de deur zat Catweazle.

En ja, dat er veel volk op die bus zat kon komen door Leuven kermis. De meesten daarvan stapten af in het grote dorp. En daar stapte ook de man met de imaginaire vriend op.

Toen ging het fout. De man en de imaginaire stapten niet af aan hun gewone halte. Het onderlijveke stapte niet af aan zijn normale halte. Catweazle stapte wel af aan zijn normale halte en toen deden de imaginaire en zijn maat dat ook maar.

mske belde. Ze stond recht en liep naar de deur. De bus nam de bocht op zijn kortste en reed het perron voorbij. Niet abnormaal, dat doen ze soms nog maar dan aan de andere kant van het perron maar ondertussen werd er op mskes arm getikt. Ze keek om. Het onderlijveke! “Hij doet gewoon een ommetje” zei de man met een erg beschaafde stem. Werkelijk een mooie warme stem. En dat met een afgezakte broek …

“Alle personaliteiten zaten samen op de bus” zei mske tegen Slow toen ze haar wedervaren vertelde.