Soms is het wel eens van lange duur, maar het komt uiteindelijk toch in orde.  En als we zeggen “lange duur” dan bedoelen we wel degelijk “lange duur” en niet het ophangen van de bel dat toch ook al een poos hangende was.

Neen, we hebben het over badeendjes.

Ondertussen waren die echt wel goed droog hoor Han, maar er was een ander probleem. Het probleem van de silicone namelijk. Hier stond wel een siliconebus maar dat vond mske eigenlijk zo zunne om die aan te breken voor enkele propkes in de badeendjes.

Maar nu was die bel ook daar. Zodoende zou Slow efkes die bel ophangen en de badeendjes soigneren. Maar die silicone die deed het niet.  Slow kwam binnen en toonde mske het etiketje dat er op gekleefd zat.  Niet moeilijk dat dat ding het niet deed. Op dat kleverke stond een naam van een winkel uit mskes vroegere dorp en dan te bedenken dat wij hier al zeven jaar wonen.  Slow heeft eens -gewoon om weten, die bus opengesneden en hield een rol wiebel in zijn handen.

Zodoende stapten ze de volgende dinsdag in Tienen aan de GB bricocenter af en kochten een nieuwe bus. En dan ja, veel werk en een klein beetje vergetelheid maakten dat die bel er voor het weekend nog niet hing. Tot mske ineens die badeenden in ’t oog kreeg en besloot dat het er moest van komen. Ah ja, als die badeenden met de auto mee naar huis konden moesten die niet achter op de fiets.

Zodoende heeft Slow zondag, terwijl Amke en Ella en mske met papjeemasjee aan het pasjteren waren, ook gepasjterd. De bel hangt en de eendjes zijn opgestopt.

Al bij al was het nog de moeite niet om een nieuwe bus silicone voor aan te spreken, maar ze kunnen uiteindelijk niet blijven wachten.