Snipperdag op dinsdag betekende een trein halen die al om twee minuten voor zeven vertrok.  Zodoende diende er vroeg opgestaan te worden om snel te ontbijten en in het donker met de fiets naar ’t station te fietsen.

Dan kwamen ze aan dat station aan, merkten dat die trein op perron vier moest komen maar er stond al een trein, alle mensen holden daar op een holleke naartoe, maar die trein was te vroeg. Er was geen conducteur te zien en Slow en mske stapten maar in. Ze schrokken nogal toen die trein vertrok, die was tien minuten te vroeg. “We zitten op de verkeerde trein” veronderstelde mske en toen ze dat aan de dame aan de andere kant van de gang vroeg, beaamde die dat.  Dit was niet die van twee voor zeven, dit was die van 6.48u. 

mske begon al lichtjes te zweten al hing haar vest al aan het haakje.  Ze greep die, haar tas en besliste in Tienen uit te stappen en de volgende te nemen. Ze hoopten maar dat die op hetzelfde perron zou komen.  Hij kwam op hetzelfde perron. In Tienen echter was dat de trein van twee voor zeven niet meer maar die van tien na zeven en ja, om tien na zeven reed een trein het station binnen. Er was geen conducteur te zien. Ze stapten op en vroegen voor alle zekerheid aan de medereizigers … Dit was niet de trein van tien na zeven, maar die van zes na zeven. Snel wilden ze terug afstappen, maar die verdemmeling waggelde zich al in gang.

mske begon al iets meer ambetantig te worden.  Nog altijd niks aan ’t handje, ze konden er in Leuven ook nog af en terug op. Ze hoopten natuurlijk ook dat die op hetzelfde perron zou komen. Dat deed die niet. Die kwam op het perron er naast en dat was ineens de trein van 7.25u.  Ondertussen was de tijd tussen die treinen onderling al geslonken tot 3 minuten en dus zijn Slow en mske als een haas die trappen afgestoven en als konijnen de andere terug op gerend.  Deze keer waren ze juist. Er was ook geen conducteur maar in Leuven hangt per perron een dynamisch infobord met vermelding van de trein die op dat ogenblik verwacht wordt of er staat.

Ze ploften zich neer en waren ondertussen al dood van dorst wat Slow dan ook zei.  Ze zouden dan maar in het stationsbuffet van hun bestemmingsstation een koffieke gaan drinken.  Dat was de bedoeling. De bedoeling was ook dat ze daar een nieuwe Rail Pass zouden kopen.

De trein kreeg door het gekruip in Brussel een achterstand van zeven minuten op zijn schema zodat ze de plannen voor een koffieke snel omzetten in plannen voor een colaake omdat ze anders hun ingewanden zouden verbranden. De aansluitende bus gaf hen wel wat tijd maar toch niet genoeg om een gloeiend hete koffie naar binnen te werken.

De buitendeur aan de kant van de perrons stond open en ze liepen er binnen om tot de conclusie te komen dat er geen stationsbuffet en de rij wachtenden voor het loket veel te lang was.  Die Rail Pass werd naar de terugreis verwezen en ze stapten het cafeetje er rechtover binnen. Dat kon niet uitgesteld worden. Slow had intussen al grote nood.

Later op de dag stonden Slow en mske terug voor dat station waar nu een papier op de deur aan de straatzijde hing met de melding dat de loketten gisterennamiddag uitzonderlijk gesloten waren.  Gesloten? En die Rail Pass dan? Met zo een Rail Pass kost zo een rit 7,4€, maar aan de volle prijs is dat 11,20€. Met hun tweetjes sparen ze een enkele reis uit.

Nu letten ze goed op de conducteurs.  En wat ze al de ganse ochtend ongemerkt bemerkt hadden werd bevestigd. Die mensen stappen niet meer af. Die steken hun hoofd gewoon efkes buiten. De conducteurskastjes op de perrons zijn verdwenen of afgeplakt.  En als je geen ticket hebt word je verondersteld je te melden bij de conducteur. Natuurlijk was de trein naar Landen een trein zonder einde en Slow sprak al van gespreid te gaan zoeken tot hij, gelukkiglijk, de conductrice zag voorbijschuiven in de remmende trein.  Op het ogenblik dat ze de deur opende om haar hoofd buiten te steken, stonden Slow en mske op haar drempel en legden de situatie uit. 

De oplossing was simpel.  Ze dienden de volle pot te betalen, kregen een biljet maar ook een notaatje voor Landen station dat ze een Rail Pass hadden gewild. Daarmee moesten ze naar het loket en gewoon het verschil bijbetalen voor de Rail Pass.

Alleen … het loket in Landen was ook uitzonderlijk dicht.