Na  TV-reeksen zoals “Katarakt” en “Van Vlees en Bloed” -die mske direct afschreef- en “De Smaak van De Keyser” en “Los Zand” en “Jes” -die ze een tweede kans gaf en uiteindelijk volledig uitkeek omdat ze nu toch ’t einde wou weten, einde dat er trouwens niet was- is er nu Dubbelleven.

Voor de eerste aflevering ging mske wat kritisch in de zetel hangen, want veel van de acteurs kwamen in de voornoemde reeksen ook voor, maar het viel mee. Eigenlijk viel het goed mee. Bij de tweede aflevering werd ze boos. Maar boos in de goeie zin. Ze werd boos op één van de personages en dat wil zeggen dat die overtuigend zijn.

Maar nu vraagt mske zich af of zij dat anders ziet dan anderen, of dat programmamakers dat anders zien dan anderen. Want mske vindt dat, als een man beweert twee vrouwen graag te zien, hij eigenlijk géén van beide graag ziet maar alleen zichzelve.

Dat wierp ze Ruben dan ook naar zijn kop toen die in de kerk op de begrafenis stond te snotteren en te zeggen dat Mark altijd zijn hart volgde. “Onnozelaar” heeft ze toen gezegd.

Hopelijk blijft het zo. Niet dat mske elke week “onnozelaar” wil zeggen. Maar wel dat ze er elke week naar uitkijkt.