Ja werkelijk, je kan het allemaal maar beter van de grappige kant bekijken.  Zo schrijven wij er over op het blog en anderen laten het in de krant zetten.  Slow had zich ook wel meerdere keren afgevraagd wat er zou gebeuren als een trein vertrekt als die conducteur er nog niet terug op zit.  Maar over dat voorval willen we het niet hebben. Wel over Slow en mskes reiservaringen van zondag.

Ondanks dat Landen een gemakkelijke verbinding is omwille van het treinstation, is het daarom van hieruit nog niet gemakkelijk om daar te geraken. Slow en mske wilden een vroege trein én een late trein. Vroeg met de bus, dat kan niet in ’t weekend. De eerste belbus rijdt maar om 9.24u. Veel te laat dus.

Zodoende vertrokken Slow en mske om half zeven met hun fiets. Dat was meer dan een uur op voorhand maar aangezien ze niet hadden geweten of er nog sneeuw zou liggen of niet, hadden ze er rekening mee gehouden dat ze hier en daar misschien een stukje te voet zouden moeten.  Niet dus. Het regende dat het goot.

mske houdt er van op tijd te zijn. Daar houdt de trein geen rekening mee. Want de overstaptijd in Leuven is vijf minuten. Vijf ganse minuten om een trap af te stormen, op de lichtkrant te kijken op welk perron de aansluiting naar Antwerpen vertrekt, de gang door en de juiste trap terug op te stormen. En het begon goed. Die uit Genk stond tijdig klaar maar de Luikenaar liet op zich wachten. En hier, ja, dat hebben we ook al gezegd worden die twee gekoppeld tot in Brugge waar ze terug splitsen naar Knokke en Blankenberge. De trein vertrok vijf minuten te laat.  Ach wat, ze hadden die van twintig voor acht toch genomen met die mogelijkheid voor ogen. De conducteur kwam en mske vroeg of hij wist op welk perron in Leuven de trein naar Antwerpen zou staan. We kunnen lachen met de treinen en het spoor maar één ding …, oh  neen dat kunnen we niet zeggen, want als we dat doen gaat het fout. In elk geval tikkeltokkelde de man wat op zijn machientje en toverde het perronnummer er uit.

Ondertussen had de machinist de vertraging teruggebracht tot zo een drietal minuten. Het werd dus echt wel een koerske tegen de tijd. En ineens leken die trappen in Leuven zo hoog, haast onoverkomelijk. Die trein stond er nog maar mske dacht aan een andere keer, een paar jaar geleden, toen ze hem net zagen vertrekken bij ’t boven komen. Maar de conducteur stond naast de trap en lachte hen toe. Ze hupten de trein op en weg was die. Slow wil mske niet geloven als ze zegt dat dat tovermachientje doorgegeven heeft dat er twee van op de trein van Landen nog door ’t station gingen komen aangecrost.

Vroeg in de morgen wil ook zeggen een gebrek aan koffie, want met één tas koffie krijg je mske wel wakker maar vrolijk is ze dan nog niet echt. “In Lier” dacht ze want in Lier hadden ze veertig minuten eer hun aansluiting er aan kwam, “in het stationsbuffet”. Dicht! Gesloten en donker. En daar in die stationsbuurt was ook nog alles dicht.  “Lierke plezierke” noemen ze dat daar!

Gelukkig stond bij Slow’s zus na de rest van hun treinreis en het stukske per bus, de koffie al klaar.

Toen ze terug reden kreeg mske op die trein richting Lier toch een ander probleem, iets of wat het tegenovergestelde en ze dacht: “in Lier”, want daar hadden ze dan deze keer geen veertig minuten maar toch wel tijd genoeg. Op die deur hing een briefke dat de sleutel kon afgehaald worden aan het loket. Alleen … dat loket was dicht! Gesloten en donker.

Waarom mske dan geen gebruik had gemaakt van de sanitaire voorzieningen op de trein naar Lier noch maakte op die naar Leuven, dat is voor een andere keer, dat is een verhaal op zich. Maar zoals gezegd, we gaan het hier niet constant over treinperikelen hebben, dus zal dat denkelijk wel later aan bod komen.

 “In Leuven” dacht ze want in Leuven hadden ze veertig minuten eer hun aansluiting er aan kwam. Dicht! Gesloten en donker.

Dat kan je de spoorwegen niet verwijten natuurlijk. Dat heeft niks maar dan ook niks met de trein te zien. Die stationsbuffetten en de wc’s in Leuven zijn uitbesteed. En die vinden de vroege en de late zondagsklanten dus de moeite niet waard.

Komen ze in Landen aan en wat blijkt? Er is geen ijzel zoals voorspeld. Het regende niet zoals de weerman voor mogelijk had gehouden. Neen, in Landen had het gewoon gesneeuwd. Er lag een wit kussentje van enkele cm dik op de zadels van de fiets.  Rond het station was het glad.  Maar de hoofdstraat van Landen was open, de richting naar het dorpke achter de berg was open, de richting naar ons dorpke was ook open of toch zo goed als, maar de berg hiernaast en dan nog bergaf, dat hebben Slow en mske niet gewaagd.