Het is lang geleden. Heel lang zelfs. mske was 16 en ze ging bij de welpen. Ze werd welpenleidster. Zondagse bezigheden had ze nog niet meegemaakt maar ze ging maar ineens mee op welpenkamp, in Ossendrecht. Een leuk klein plaatske net over de grens, bosrijk, prachtig, eenvoudig, alles wat je je maar kon wensen om er een geslaagd welpenkamp van te maken.

En toen kwam de dag van de trektocht. Ze gingen te voet van Ossendrecht naar Bergen-op-Zoom. Als mske dat nu bepeist weet ze dat dat toch wel erg voortvarend was om zo met een 15-tal knullekes tussen 8 en 11 jaar, zo een 12 kilometer te gaan doen. En dan nog terug ook.

Ze stapten en stapten en ergens halfweg werden de jongsten moe. Aan de rechterkant was er een speeltuin en na kort overleg werd er besloten Bergen-op-Zoom te laten voor wat het was, in de speeltuin binnen te gaan en van daar dan tegen de avond naar de kampplaats terug te keren.

Even ging het goed, tot enkele van de jongste jongetjes in de zandbak wilden en daar niet in mochten van enkele Nederlandse jongens van een jaar of 15 die daar hingen te hangen. Nu zouden ze dat hangjongeren noemen. Die kleine krielen van een jaar of acht vertelden dat tegen die stoere van een jaar of elf die er zich efkes gingen mee bemoeien.

Op de kortste keren vlogen de pluimen in ’t rond en moest de leiding tussenkomen. Met veel moeite kregen de leidsters de bende gescheiden en met nog meer moeite kregen ze hun groepke uit die speeltuin, want het verwijt van die Nederlandse knullekes, dat ze zich achter de rokken van meiden verscholen, schoot in het verkeerde keelgat.

Ze keerden naar de kampplaats terug. Een verknoeide dag? Zo zagen de belhamels het niet. Neen, ze hadden het geweldig gevonden tegen die grote Nederlanders en het werd het evenement van het kamp.

mske dacht er het hare van want vechtersbazen scheiden, dat was niet wat zij verstond onder leute hebben. mske is tot haar trouwen welpenleidster gebleven en er is nooit nog gevochten.

Het zat heel ver weg in mskes herinnering, maar niet zo ver dat het wandelrelaas van mizzD het niet terug kon wakker krijgen. Ze waren moe, ze waren te moe voor Bergen-op-Zoom maar niet om daar in die zandbak een robbertje knokken ten beste te geven. En bij de terugtocht heeft mske er ook geen enkele horen klagen. Jongens! Zelfs zo klein al.