Maandag voor het vertrek stapte Slow hier, enkel gekleed in zijn boxershort, door het buro richting keuken, terwijl hij aan mske vroeg of hij zo op de bus zou mogen.

mske bedacht dat een madam chauffeur daar waarschijnlijk niks op tegen zou gehad hebben. Maar zij, mske dus, zou daar wel wat tegen hebben dat Slow in dat tenue bij een madam chauffeur op de bus zou stappen. “For my eyes only” dacht ze.

Waarom Slow dan in zijn boxershort door het buro liep? Wel eigenlijk is dat omdat hij dan zijn versgewassen short en even fris gewassen t-shirt niet moet opvouwen en in de kast leggen. “Lui” zouden sommigen zeggen, “slim” zeggen Slow en mske.

Wat later, toen mske terugkwam van nog wat centen uit de muur te gaan halen terwijl Slow al op het bankske van de bussen zat, waarvoor ze nog wat verder moest lopen dan voorzien, want uit het kaske aan het station kon je alleen maar vijftigers krijgen en dat vindt mske niet interessant voor een rommelmarkt, eigenlijk was daar de trend al gezet … en nu wordt de zin te lang en te omslachtig, dus zal ik eens herbeginnen.

Wat later, toen mske terugkwam van nog wat centen uit de muur te gaan halen terwijl Slow al op het bankske van de bussen zat, liep er een man voor haar. Of beter gezegd, hij slefte, slofte en schuifelde of was het schuiven. In elk geval hij avanceerde niet en mske kon hem niet voorbij door de werken aan het station.

Dat was natuurlijk het probleem niet. Maar wat was wel het resultaat? Dat mske zag dat die man een short aanhad, afgewassen blauw van kleur met witte ruitjes er op getekend, model slecht passende en slobberende boxershort. Bovendien liep hij in zijn onderlefke, wat ze hier de laatste tijd “een marcelleke” noemen maar dat mske stoïcijns “onderlefke” blijft noemen omdat zij dat altijd al een onderlefke genoemd heeft.

Ze haastte zich naar Slow en vroeg: “zou die zo op de bus mogen? Bij een madam chauffeur?”