Wat is een inktvlek? De vlek afkomstig van de inhoud van een potteke inkt.

Inderdaad. Maar in dit geval is de oorzaak van de inktvlek te zoeken bij mizzD, die het ooit opstartte als een soortement stokske zonder de stok. Ik zal efkes afschrijven wat mizzD daar zelf over zegt.

… dat is een soort van stokje, maar dan geheel vrijblijvend (je hoeft het niet door te geven) en op eigen manier in te vullen.

En mske die altijd dacht dat zij geen verzamelingen had schrok bij het lezen en zien van één van de verzamelingen, namelijk die van de blauwe flessen. Toen dacht ze namelijk aan de groene flessen. Die groene flessen die staan zo wat her en der verspreid in huis. En toen ging mske maar zeggen dat ik die die inktvlek kon maken, zij zou de foto’s wel nemen. Ze zette de groene flessen samen om te poseren.

Veel is er over die flessen niet te vertellen. En het hoe en het waarom die hier zijn is niet meer te achterhalen.

Maar ineens sloeg mske zich voor het hoofd. Er was nog meer. En we hadden het er zelfs op het blog al meerdere keren over. De zeempotten!

mske toog aan het werk. Want die potten krijgen hier zo van tijd tot tijd wel een slag van de stofvod, maar nu vond mske het echt wel de ideale gelegenheid om ze eens allemaal in het sop te stoppen. Ze haalde het oorspronkelijke handgeschreven Gallery of Broken Pots van de muur en verving het door een definitieve Nederlandstalige versie. Ze verengelsen ons al genoeg.

Die potten, dat is al heel lang aan de gang en echt verzamelen kan je dat niet noemen. Maar telkens er zo ene op één of ander manier voor mskes voeten belandt, komt die er bij. mske zoekt die niet. Ze doet er geen moeite voor.

Maar het kan gebeuren dat ze op een rommelmarkt loopt, daar staan er namelijk heel veel, al die potten voorbijloopt en ineens blijft staan en vertederd kijkt naar een kruikske en zegt: “wow”. Waarom dat kruikske “wow” is en die andere potten niet … wie zal het zeggen.

Toen ze in mei dat weekendje in Brussel waren vonden ze nà de rommelmarkt nog een intact zeempotteke dat natuurlijk ook direct mee naar huis mocht. Op die rommelmarkt laten de marktkramers namelijk alles achter wat ze niet meer moeten hebben en dan komen de opruimers en gooien alles weg.

Nieuwe kopen? Neen. Moe deed dat eens omdat ze de reeks had zien staan. Die staan er nog bij, daar niet van, maar die hebben geen ziel. Ze zijn ook al geplakt ondertussen, om erbij te horen natuurlijk.

Goed, terwijl mske daar zo mee bezig was, die pasten namelijk niet op één foto, bedacht ze ineens dat er hier nog wel wat stond dat je als “verzameling” kon bekijken. Die staan wel in een doos. mske is niet zo afstofgezind en ofwel zet je zoiets dan op een plaats waar je het stof niet ziet ofwel in een doos.

Er zijn meer flessen dan die op de foto, maar dat zijn dan dubbele. Die wou ze ooit eens op een rommelmarkt verlappen. Naar het schijnt zijn de Amerikanen daar verzot op. Op lege flessen. Misschien op de volle ook wel.

En toen ze de jeneverflessen terug in hun doos wou stoppen, zag ze … “och, die zijn er ook nog” dacht ze.

Dat is ooit begonnen met, hoe kan het ook anders, een rommelmarkt. De grootste stond daar gewoon uitdagend te lonken en mske nam hem op en ze rook de geur van exotisch hout en ze voelde de zachtheid en ze wou hem. Ze bood een beetje. Het kwam er op neer dat ze de tweede ook maar meenam, al zag die er echt wel souvenirsachtiger uit. Zo stonden de twee Oosterse vissers lange tijd met hun beidjes.

Tot mske een jaar of twee terug, weer zo een roodachtig blinkende zag. Die rook niet maar het resultaat was dat hij ook naar hier verhuisde en ook nog zijn compagnon meebracht. Thuis zag mske pas dat die twee niet even groot waren als de vorige.

De vier kleinere? Ach, die heeft ze dan daarna nog eens meegenomen omdat … ja waarom … Feit is wel dat die hele kleine niet in hout zijn, maar in steen. Feit is ook dat er daarvan mogelijk nog bijkomen. mske vindt die gewoon snoezig.

Net toen ze dacht dat ze alles had gefotografeerd, dacht ze aan die andere reeks, die in de kelder staat. Voor allen die allergisch zijn aan stof en alle poetsnuffen, ge moet niet verder kijken, want mske vertikt het, het stof gaan af te nemen van een bende stallantaarns die na de foto terug in de kelder zouden belanden. U weze gewaarschuwd! Hatsjie! Hatsjoem!

Nu konden we dat natuurlijk beter een meer algemene naam gegeven hebben, want er is ook nog de oude petrollamp, die er op een zekere manier niet bijhoort maar eigenlijk toch wel. Daarvan gaan we een oude foto gebruiken, want dat is een koperen en mske had ook al helemaal geen zin in koper poetsen.

Er is ook nog de oude spoorweglamp. Die fotografeerde mske niet. Die moet nog opgekalefaterd worden. Wanneer? Misschien ooit eens als ze op pensioen geraakt?

Dan hebben we nog een twijfelgeval. Is het een fles? Is het een stallantaarn?

Ge moogt kiezen.

Dan zijn er de grote en niet zo grote kogels ook nog, maar daar hebben wij geen verdienste aan. Die stonden in onze kelder. Daarvan geen foto. Ah neen, die zijn ook in koper. En dat valt dan ook onder koper kuisen waarvan we al zegden dat mske daar helemaal geen zin in had.

mske dacht dat hier de zaterdag eens allemaal af te lappen en in te blikken, maar ze moesten zaterdag weg. Twee keer zelfs. Bovendien ging ons rottig fototoestel, dat altijd al onscherpe foto’s neemt, zaterdag nog eens dwars doen, waardoor die inktvlek hier zo uitgelopen is dat ze zondag foto’s moest hernemen en dan mocht ik de bijschrijfsels doen.

Als mske ooit nog in haar koppeke krijgt van aan zo een inktvlek mee te doen, mag ze het zelf doen.

De kat heeft gezegd!