De eerste film waarvan mske zich herinnert dat ze er bij gehuild heeft was “Ik had vijf zonen“. Die film blijkt dan uiteindelijk “The Sullivans” te heten, maar tot daar toe, dat weet mske pas sedert gisteren. Ze waren daar met de school naar toe geweest en ja, de ganse klas aan het janken.

Het jaar daarop deed de school dat efkes lichtjes over met “Shenandoah“, ook ja lap, de ganse klas aan het janken.

Daarna kan mske zich niet herinneren dat ze nog om een film gehuild heeft. Zelfs niet toen ze Bambi zag met een hele resem huilende klein mannen onder haar arm.

Nu had Wachtebroer het toch over films, onder andere over films geregisseerd door Clint Eastwood, dat die zo goed zijn en hij noemde onder andere “The Bridges of Madison County“, wat Slow en mske beaamden en hij noemde ook “A perfect World” die zo ontroerend bleek te zijn, maar die Slow en mske nog niet gezien hadden.

Wil dat toch niet lukken zeker dat Slow die net opgenomen had. Ze hebben er naar gekeken. En mske? Heeft die gehuild? Neen! Ze heeft zelfs gezegd dat ze dat geen goede film vond. En weet je waarom dat ze dat geen goede film vindt? Omdat hij eindigt zoals hij eindigt! Daarom. En dan was dat nog zo lang uitgesponnen, dat einde.

Zie je, alle films die wat die richting uitgaan, die eindigen zo, op die manier. Paf! Dood! Het zou toch origineler zijn om de sympathieke gangster eens te laten leven. Of niet soms?

Het komt precies niet goed uit de verf, wat we willen zeggen, maar huilen op commando? Daar doet mske niet aan. Clint Eastwood of niet Clint Eastwood. Ontroerend of niet.