Vorige week stapten hier twee mensen de straat over. Slow en mske zagen die komen, dus schrokken ze niet toen de bel ging.

Ze hadden een uniform aan met een badge: “gemeenschapswacht” en ze informeerden of mske goed geslapen had. Dat had ze. Was ze niet wakker geworden door één of ander? Dat was ze niet. Ze heeft het voor alle zekerheid nog maar eens aan Slow gevraagd ook. Niet dus.

Maar, terwijl die hier nu toch waren toonde ze hen efkes een probleem van zo een 2-tal maanden oud waar we het hier nog eens moeten over hebben maar het nog niet deden. Nadat ze dat genoteerd hadden vroeg mske wat er nu precies gaande was.

Er was klacht geweest tegen het kanon waar Slow en mske toch heel speciaal moeten op liggen luisteren om het te horen als ze in bed liggen. Als je er aandacht aan besteed hoor je drie zachte ploffen en dan zes minuten niets. Dat is zo bepaald door de wet. Drie keer schieten en dan zes minuten wachten eer het er terug drie keer na elkaar ene mag lossen.

En zo ineens terwijl ze daar zo buiten stonden zei mske: “hoor! Daar is het!” De twee gemeenschapswachten keken op want ja, ze dachten zij zeker dat die schieter hen van hun stokken zou blazen, maar dat doet die dus niet. Natuurlijk moet je er niet naast gaan staan, maar hier in het dorp? Neuh!

En dan hebben ze maar efkes geteld en gechronometreerd. Ene paf, tweede paf, derde paf en dan meer dan zes minuten gene paf. Jaja, die kanonnen hier te lande zijn goed afgericht!

Er is niets van voort gekomen. Het kanon schiet nog.