Bij tijd en wijle, gaan Slow en mske eens een cafeetje binnen, meestal omdat ze dorst hebben. Soms voor de gezelligheid. Maar af en toe ook eens omwille van een andere nood.

En omdat mske het nogal onbeleefd vindt om plompverloren iemands’ sanitaire voorzieningen te gebruiken, nemen ze zich dan een degustatie, omdat ze dat beschaafder vindt dan ergens binnen te lopen, je ding daar te doen, geld op de toonbank te gooien en weg te wezen. Zelfs geschreven lijkt het nergens op!

Dat deden ze op Terschelling ook. Ze zetten zich in de aangename terraszeteltjes, bestelden een drankje en toen dat gebracht was, stapte mske richting sanitair. Daar stond de deur van de wc wagenwijd open. Op de wc zat een kind van een jaar of acht. Ervoor stond een vrouw.

Toen die mske zag begon ze de broek van het kind op te trekken en ging zelf de wc binnen, trok de deur dicht om die onmiddellijk terug open te duwen en te zeggen dat ze niet op slot kon, maar dat ze dat even tevoren wél had gekund.

Gezien de tijd die was voorbijgegaan tussen het beslissen, het gaan zitten, het bestellen en het brengen van die drankskes vroeg mske zich af wat die twee daar in ’s hemelsnaam al de ganse tijd hadden zitten doen.

Nu ja, ineens trekt dat kind die deur van die wc open, moeder zit daar op met haar broek in haar handen, wat een gedoe zeg! Die vrouw trekt die deur terug dicht. Als ze van die wc komt zegt dat kind: “mijn poep komt nu wél!” Dàt hadden ze zitten doen. Wachten op de poep die komende was.

mske, geen interesse hebbende in de poep van anderen is het afgebold. Ze zei tegen Slow: “ik ga hier niet!” Hij ging wel … bij de mannen wel te verstaan. “Ga toch bij de mannen” zei hij daarna. mske vertikte het. Ze zei: “ik zal wel bij Doeksen gaan, daar gaat de deur tenminste op slot”.

Toen de vrouw met het kind buiten kwamen liepen ze gewoon de straat op. Ze hebben de scrupules niet die mske wél heeft. Nu ja, mske denkt daar maar het hare van.

Bij Doeksen kwam een vrouw van de wc en riep zomaar in de hal naar een puber: “moet jij nu nog plassen?” Het wicht maakte geen aanstalten, waarop de moeder, met een blik op mske, zei: “er zijn hier nog mensen die moeten plassen”. Blijkbaar moest het wicht en haar vriendinnetje en ook nog het kleine uk en …

De deur van de mannen wc ging open, er kwam een vrouw uit. mske stapte daar binnen.

Jawadde! Die haar poep was wél gekomen, mske heeft de ganse tijd haar adem in gehouden.