Om een lang verhaal kort te maken: het strijkijzerke was weg. Dat is niet hét strijkijzer maar een klein reisstrijkijzerke dat mske niet mee wil nemen naar de evenementen omdat ze dan liever dingen aantrekt die ze niet moet strijken en dat ze ook niet mee hadden op vakantie.

Maar toen, bij het voorval van het malheureus bloeske en later toen ze een afspraak hadden met vrienden, bedacht mske dat het in de toekomst toch wel in de koffer zou belanden,al was het maar om één of ander eens een slag van het strijkijzer te geven.

Thuis gekomen wou ze dat onmiddellijk in de erg grote koffer stoppen, zodat ze altijd zou weten waar het was. Ze vond het niet terug. Het had nochtans klaar gestaan om mee te nemen en toen was het weg.

“Waar heb je het gezet?” vroeg Slow. “Awel merci” dacht mske want zij kon dat ook aan Slow vragen.

mske keek op alle plaatsen die zij logisch zou vinden. Niets!. “Welke plaats zou jij logisch gevonden hebben” vroeg ze aan Slow. “Ik heb dat niet weggezet” zei hij.

Nu had dat strijkijzerke wel een plaats gehad voor het bijna in de koffer was beland, maar bij één van de laatste opruimacties, hadden Slow en mske de kast voor iets anders gebruikt en was het dus beneden bij de koffers beland.

Toen dacht mske: “ik zou het zeker niet zo moeilijk weggeborgen hebben” en ze keek nog eens in de meest logische kast. Daar merkte ze iets op. Daar lag het tafelkleed, dat nog maar pas gewassen was, en dat lag wat scheef. En ja hoor, daar onder, daar was het.

Nu zijn er twee mogelijkheden:

• mske heeft dat strijkijzerke in die kast gezet en Slow heeft er dat tafelkleed over gelegd.
• Kulleprul heeft dat strijkijzerke verstopt.

Kulleprul kennende, denk ik het tweede natuurlijk.