Ooit was het een rage, maar voor mske was het dat eigenlijk niet. ze vond aerobic prettig om doen.

Eigenlijk heeft mske altijd zoiets in die trant gedaan. Of plaatselijk in de gemeentelijke sportzaal of samen met Bollie naar Leuven, het maakte niet uit.

Nog vroeger echter stond mske ’s morgens op en toen Ex met Zus en Zoneke weg was, rolde mske haar sportmatje open en ze zette ze de TV op Eurosport.

De laatste tien jaren, mag je zeggen, deed ze zulke dingen niet meer. Ze had wel die van Eurosport teruggevonden, maar na alle ellende van 2004 en 2005 kon ze dat tempo niet meer aan en ze dacht dat ze dan maar naar iets anders moest uitkijken. Ze gaan hier zo veel mogelijk stappen, ze gaan hier zo veel mogelijk fietsen, ze gaan hier zo veel mogelijk zwemmen, maar dat intensieve, dat miste mske wel.

Laatst, bij het vorige evenement, kwam het onderwerp van fysiek en bijhorende zaken weer ter sprake. En toen mske zei dat ze haar buikspieren terug in bedwang wou krijgen, zei Gert-Jan dat hij en zijn vriendin er ook mee bezig waren en hij vertelde iets dat mske nieuwsgierig maakte.

Eens thuis is mske gaan neuzen. En weet je wat? Ze heeft dat gevonden.

Sindsdien zie ik mske iedere morgen naar de woonplaats trekken en haar een pozeke later glunderend en voldaan terug naar het buro lopen. Wat ze doet zou ik niet weten, ik mag niet mee naar binnen ziede. Luc trouwens ook niet. Alleen als hij mee wil doen.

Maar gisteren hoorde ik mske zeggen: “awel bedankt Gert-Jan!” Ik denk dat ze blieblablij is.