Zoek
Mooie geste, inderdaad, maar ze laten het zo uitschijnen alsof daarmee die mensen effectief gered zijn. En als dat dan niet zo is, wie blijft er dan zitten met een gevoel van falen? Of met boosheid?
Boosheid inderdaad, want terwijl mske gaf, waren er diegenen die haar zegden hoe dom ze was. Het leven ging door, ze kon niet blijven stilstaan bij iemand die toch ging doodgaan. Als die iemand dan inderdaad sterft, geeft dat die schampere zielen gewoon gelijk. Wat overblijft, zijn de lichamelijke ongemakken die je zelf overhoudt.
En als je niet naar de begrafenis kan, krijg je zelfs nog geen herdenkingsprentje. Nu niet dat dàt van levensbelang is.
bea
Heel pijnlijk als iemand het toch niet haalt maar uiteindelijk zou ik persoonlijk beter kunnen leven met de gedachte dat ik het geprobeerd heb om te helpen dan te doen alsof mijn neus bloedde op het moment dat er nog een waterkansje was dat hulp zou baten.
Mss hebben de nabestaanden door alle verdriet niet aan het bezorgen van een herdenkingsprentje gedacht of…ja, verdriet zoekt soms een boosdoener.
magda
Wrang dat anderen zoiets zeggen. Als je niet probeert kun je nooit weten of je als donor een mensenleven hebt gered. Toen ze me indertijd vroegen of ik ruggemerg wilde geven om het leven van mijn broer te redden heb ik onmiddellijk ja gezegd. Helaas is het niet meer nodig geweest. Toch was het een troost dat ik toen ja heb gezegd.