Zoek
Ik herinner me dat, toen ik kind was, het uitermate taboe was om het te hebben over een windje dat je lichaam verliet. Dat bleef dan al gelijk langs welke zijde. Je had het er gewoon niet over en bovendien moest je het feit op zich camoufleren.
Broer lapte die regels aan zijn laars. Menig gezonde boerenjongen heeft hij op ons losgelaten en al zei mijn moeder dat dat niet hoorde, ik zag haar gniffelen achter haar hand.
Een poosje terug zag ik een kinderboek:
(Lees verder onder de foto)
Bij het opzoeken meer informatie over dat boekje, kwam ik zelfs een schetenfilmpje tegen. Nu vraag ik me af of kinderen dat nog grappig zouden vinden. Het verbod is er niet meer en als het mag, dan vinden ze dat maar gewoontjes.
Tijden veranderen, dat wel en het is op zich niet slecht, maar alles wat destijds verboden was, dat lijkt nu te moeten. Dan is de leute er toch ook af?
Mirjam Kakelbont
Nou, het verbod op boeren is er nog steeds. Winden laten, daar zijn we wat soepeler in. Mijn standaardzin als er een vriendinnetje van Roos meekwam om te eten was: “Geen boeren en scheten onder het eten.” Toen een vriendinnetje zich er niet aan hield, heb ik haar mooi op de gang gezet. Ging ze daar verder… Heb ik haar haar jas en schoenen gegeven en gezegd dat ze buiten kon gaan staan. Het regent, huilde ze, nou vooruit, kom dan maar weer naar binnen. Maar nog één boer en je vliegt eruit.”
Ik heb er nog steeds geen spijt van