De laatste keer dat we in Sunparks De Haan waren, stapten we voor de verandering eens bij de Albert Heyn binnen. We kochten enkele broodjes en wat beleg. Er zal wel nog wat geweest zijn, maar zulke zaken onthoud ik natuurlijk niet lang.

De vrouw aan de kassa was erg vriendelijk. Ja, want aangezien wij geen vaste klant waren en dus geen klantenkaart hadden, zette ze onze aankopen op haar kaart, zodat wij ook van de geldende korting konden genieten. Dat onze Nederlandse kaart ook in België geldig was, vertelde ze ons na het afrekenen.

“Heb je punten gekregen voor die glazen?” vroeg Luc. Neen, dat had ik niet. Ik had natuurlijk niet gezien dat je met punten voor glazen kon sparen. Hij wel. Meestal geven wij zelf die punten dan aan iemand anders, die na ons in de rij bijvoorbeeld.

Nu ja, de korting was via haar kaart, de punten zullen ook wel op die kaart gestaan hebben. En ineens vond ik de vrouw niet zo heel vriendelijk meer. Zelfs niet toen ik bedacht dat die glazen me feestelijk kunnen gestolen worden. Ik herinnerde me namelijk de tijd toen iedereen Seca glazen en Seca tassen in huis had. Het was uniformiteit op grote schaal.

Och, het had geen belang en ik vergat het, tot ik in de krant las dat de kristallen glazen van Albert Heyn tot kopbrekens leidden. Men vraagt zich namelijk af of dat kristal wel echt kristal is.

“Daar zijn we maar mooi aan ontsnapt” denk ik dan.