Het is toch moeilijk om ik te zijn.
Dat zei ik na de zoveelste kleine tegenslag, waar dan iedereen me gaat bekijken alsof ik een slag van de molen heb gehad. Op zo een ogenblik lijkt het wel of alles wat doe fout is, dat al wat ik zeg verkeerd wordt uitgelegd.
Ben ik blij dat ik soms mensen ontmoet die zo gestoord zijn dat ik denk: “blijkbaar ben ik toch niet zo abnormaal”.
Wat denkte daarvan?