En zoals beloofd, komt hier ook nog een vervolg op de historie van de douchekraan, die was voorzien voor de achtste week van dit jaar.

Maar, zoals het bij ons altijd gaat, was die kraan er niet de achtste week. Dat was al duidelijk op de website van de winkel. Er stond wel dat ze de elfde week zou beschikbaar zijn. Nu ja, dat was ook niet slecht. Zo rond die periode moesten we daar toch ook nog eens voorbij.

Maar wat nu intussen, aangezien een bad relatief gevaarlijk bleek voor mijn schouder? Pas op hoor, ik heb ondertussen wel al meerdere keren het lot uitgedaagd, maar dan wel héél voorzichtig. Wel, we kochten een goedkope douchekraan. Die is toch niet verloren, die kan altijd nog ergens als vervanger inspringen, moest het nodig zijn.

En ineens bleek die thermostatische kraan beschikbaar en dat gedurende de negende week al. Nog altijd niets mis natuurlijk, tegen het einde van de tiende week zouden we al vertrekken naar onze bestemming voor de elfde week. Maar wat dan? We hadden maar 48uur om ze terug te zenden bij enig mankement en we zouden die al meer dan een week in de auto hebben vooraleer we thuis waren.

Na contact met de winkel -ik sprak maar ineens af dat we die kraan de twaalfde kwamen halen- bleek dat die 48 uur eigenlijk enkel telt eigenlijk voor uiterlijke schade en/of tekortkomingen. Dat konden we daar ter plaatse dan ook onmiddellijk controleren.

Luc heeft die gisteren maar onmiddellijk geplaatst. En blij dat we zijn. Zingen onder de douche lukt toch beter dan zingen in bad! Zeker weten.