Dat vroeg Luc toen hij als een volleerde butler de woonplaats binnenkwam met iets op zijn hand dat ik eerst niet kon thuisbrengen en waarvan ik dacht dat het een schaaltje met een versnapering was.

Foute inschatting! Het was gewoon …

Na de eerste kine had ik ijs op die schouder moeten leggen. Na de tweede? Dat wist ik niet. Zodoende deed ik het maar en maande Luc me aan om toch maar na te vragen of dat telkens moest. Dat mocht.

En daar stond hij dus met die gekoelde koud/warm-zak in zijn hand. Niks versnapering, maar wel erg attent.