Ik zal mijn voet nog maar eens in de pla zetten, waarmee ik bedoel dat ik nu eens ga zeggen wat ik denk zonder rekening te houden met het feit dat de mensheid mij misschien als een onmens gaat zien. Het zij zo.

Waar ik het nu een beetje mee gehad heb, is dat betuttelend gedoe altijd over wat we eten of wat we dragen. Onmensen zijn we als we met kerst een iets meer op ons talloor hebben dan het gezonde alledaagse.

En bij tijd en wijle komt het terug: het verkapte verwijt dat wij complete egoïsten zijn als we bij het aanschaffen van kledij niet eerst een grondig onderzoek doen of die kledij wel gemaakt is door mensen die een menswaardig bestaan hebben.

Ze raden ons aan naar labels te gaan kijken die garanderen dat het allemaal wel in orde is. En die gelabelde kledij, sportkledij in dit geval, is niet “schoon” aan te schaffen in België.

Ervaring leert ons dat labels niet altijd zijn waar ze voor staan. Daar heb ik het recht om daar mijn sceptische mening over te hebben.

Dan denk ik: laat ons met zijn allen toch die kledij waar het om gaat niet meer kopen. Dan zijn die mensen in die beklagenswaardige omstandigheden toch beter af? Geloof me, als die mensen dat werk niet nodig zouden hebben, zouden ze het niet doen.

Straks als ik opsta, zal ik mijn dagelijkse ochtendgym wel doen in een broek waarvan de bovenlaag vervelt en het -eens zwarte- topje, dat grijs ziet van ouderdom. Dan heb ik tenminste geen foute tenue aan.