Waar ik niet goed tegen kan is dat iemand me tegen mijn zin in iets opdringt.

Ik ga wel onmiddellijk zeggen dat dat ook opgaat voor TV-programma’s en de pers, want dat is waar het hierna over gaat.

Een programma dat ik wil zien onderbreken om te melden dat er een ander programma, dat ik niet wil zien, geprogrammeerd staat ontlokt me nogal dikwijls een welgemeend: “als ik dat wil zien, zal ik wel kijken”.

Het herhaaldelijk herhalen -ja ik weet het- van voornoemde melding geeft me het gevoel dat men me dat door de strot wil rammen.

Meer specifiek door de strot geramd vind ik al die reeksen^*. Kijk je niet, lees je het wel in de krant.

De laatste en recentste echter, ergert me tomeloos. Je kan geen kant opkijken, geen TV opzetten, geen krant openslaan -of hoe je het ook kan noemen op internet- of je krijgt wat te zien, te horen, te lezen over die Amerikaanse soap die nu al maanden ook het Europese leven lijkt te beheersen.

Of ik niet geïnteresseerd ben? Dat is wat anders. Nieuwsgaring vind ik best, maar al dat modder gooien, al dat gepeil, al dat venijnige, is een serieuze zaak onwaardig.

Het had allemaal kunnen volstaan met een simpele vermelding van wie als kandidaat werd verkozen met een curriculum vitae erbij. Maar laat al dat roddelbladengedoe voor de roddelbladen.

Ik word er begot niet goed van!